Ad Interim. Jaargang 1

[p. 56]

H.M. van Randwijk
Drie portretten

1

Die daareven nog vol actie was,
verbeten dwinger van al te weerbarstig leven,
is plots'ling als een boot van wal gedreven,
gij kunt hem vinden op een grijze plas,
misschien zal hij geen antwoord geven,
want liever was hij daar alleen gebleven
om nog eens te vernemen hoe het was
vóór hij door God en mensch in 't nauw gedreven,
de droom verloor waarvan hij nooit genas.

2

Zijn lichaam draagt de merken van het ras,
de plompe voeten en te breede schouders
verraden de gevechten van zijn ouders
in de stugge klei, die bij het water was.
- Wie Hollands hart kent, die kent hem -
Soms echter hoort hij plotseling een stem,
dan wordt hij eén van die verloren zonen,
zijn oog gaat glanzen als thuis de rivier
bij avond, - hij wil weg van hier
om als nieuw mensch in een ver land te wonen,
drinken, kussen en verhalen droomen,
om eenmaal als een zwerver teruggekomen
voor God te staan, recht, naakt en zonder sier.

[p. 57]

3

Zijn naam en toenaam zijn bij U bekend
en bovendien, 't staat bij hem op de deur,
merk hem gelijk een varken met Uw keur:
actief, goedlachs, door wat ressentiment
onredelijk en socialist bij tijden,
godsdienstig door gebrek aan zekerheid,
onrustig lijdend aan den tijd,
wordt soms door haat geplaagd en soms door medelijden.
- Zoover bekend, gedrag is onbesproken....
Maar hij, Uw eeuwig kletsen moe,
slaat duizend deuren voor Uw neuzen toe,
onbekend, onbemind, ongewroken.