Ad Interim. Jaargang 1

[p. 37]

Frans Muller
Buitenmeisje

Een avond heeft het onverhoedsche bosch
Met ruwe hand den sluier weggenomen
Van het geheim: twee menschen op het mos
Konden haar argeloosheid niet ontkomen.

Sinds schuwt zij het geruischelooze mos
En gaat niet meer de avondlijke paden
Door het ontstelde, fluisterende bosch,
Langs het geritsel der vermoede daden.

Maar op een avond zal zij in het bosch
Het vreemd en zoet verlangen tegenkomen
En voert het zacht bestier der meisjesdroomen
Haar terug naar de geheimen van het mos.