Ad Interim. Jaargang 1

[p. 4]

José Gorostiza (Mexico)
De oever der zee

Water noch zand
is de oever der zee.

Het klankrijke water
van enkel maar schuim,
het water slaat zelf niet
de oever tot kruim.

Opdat aan de kaden
ik worde gedwee,
is water noch zand
deze oever der zee.

De heel fijne dingen,
verstild, zonder naam,
ze komen precies als
de oevers tezaam.

Ze doen als de lippen
bij 't kussen van twee.
Geen water, noch zand
is de oever der zee.

Ik zie mij alleen
om wat dood eens moest zijn;
alleen en verlaten
als in een woestijn.

Geween overmant me,
dus ween ik maar mee.
Geen water, noch zand
is de oever der zee.