|
| |
| |
De werkmeid.
Wyze: Lysjen sliep in 't bosch, enz.
'k Moet zo waar al weêr van boven,
't Is Kaatjen hier en Kaatjen daar,
Dan moet 'er vuur zyn in de stooven,
En dan is 't maak eens koffy klaar;
Straks komt myn Heer, dan moet men eeten,
De tafel dient gereed te staan,
Hoe zal 't nog gaan! hoe zal 't nog gaan!
't Ligt alles over hoop gesmeeten,
Wat vang ik aan? wat vang ik aan?
Zo kryg ik nooit myn werk gedaan.
| |
| |
'k Moet van daag twee kamers veegen,
En morgen aanstonds aan de trap,
Het loopt my nu ook alles tegen,
De schel gaat als een Laz'rusklap,
Kon ik een poosjen boven blyven,
Ik kwam ten minsten eens wat voord,
'k Ben zo verstoord! 'k ben zo verstoord!
'k Heb hier nog zo veel goed te wryven,
'k Ben zo verstoord, 'k ben zo verstoord,
Kaatjen is altyd 't andere woord.
Maar ik moet dat prutt'len laaten,
Wel foei! dat past geen brave meid,
't Kan immers aan het werk niet baaten,
't Gelykt veel eer onwilligheid,
'k Zal liever weêr met moed beginnen,
Dan valt my de arbeid eens zo ligt;
't Is toch myn pligt, 't is toch myn pligt
'k Moet 'er myn kost en loon meê winnen,
En 't is myn pligt, en 't is myn pligt,
Dat ik het werk met lust verrigt.
'k Heb ook zeker niet te klaagen,
Mevrouw is reed'lyk, braaf, en goed;
Zy gaf my opslag zonder vraagen,
'k Heb spys en drank in overvloed,
Ze is ook geen vrouw die trots en spytig,
Heur meiden toesnaauwt, of veracht;
Maar zy verwagt, maar zy verwagt,
Dat men dan ook getrouw en vlytig,
Uit al zyn magt, uit al zyn Magt,
Steeds met vermaak zyn' pligt betragt.
| |
| |
'k Raak hier vry wat in de kleêren,
Van linnen ben ik wel voorzien,
Nu zou ik nog wel iets begeeren,
Wanneer ik eerst wat langer dien;
Kon 'k eens een mooi chits Jakjen koopen,
Een blaauw zyd' rokjen naar den trant;
En dan een kant, een fyne kant,
Maar 't zou my nog te kostbaar lopen,
Neen met verstand, neen, met verstand,
'k Geef al het geld niet uit myn hand.
Wel ik heb my moê gewreven:
Maar als Mevrouw de stoelen ziet,
Zal ze my wis een prysjen geven;
En wat toch doet me om glorie niet,
'k Hoor haar zo dikwils van my praaten,
Myn Kaatjen, zegt ze, ô dat 's een meid!
Van handigheid, en goed beleid,
'k Durf my op haar gerust verlaaten,
Zy heeft beleid en eerlykheid,
Denk eens, hoe dit myn eerzugt vleit.
'k Ben daarom geduurig bezig,
Op dat ik haar genoegen geev',
'k Zorg of zy t'huis is of afweezig,
Dat ik altyd ordent'lyk leev',
Wat zou aan 't waar geluk ontbreeken,
Van iemand, die zyn pligten doet,
Is vryheid zoet en overvloed,
'k Hoor wel zo veel van rykdom spreeken;
Maar 't vry gemoed, 't gerust gemoed,
En 't eerlyk hart is 't beste goed.
|
|
Auteursrechtvrij
