Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Eerste stuk

[Petrus Marcelis]

MARCELIS (Petrus), mogelijk nabestaande van den vorigen, werd in 1625 te Tongeren geboren, studeerde in de wijsbegeerte in het collegie van het kasteel en had de 3^e plaats bij de algemeene promotie van 1643. Vervolgens studeerde hij aan dezelfde hoogeschool in de godgeleerdheid onder de doctoren Jan Schenckelius, Willem ab Angelis en Sebastiaan Stockmans, presidenten van dit huis. Hij was bachelier in de godgeleerdheid, en president van het collegie het Patrimonium J C. genaamd, toen hij den 26 Nov. 1650 tot pastoor van St. Michiel te Leuven werd benoemd. Den 24 Sept. 1652 verkreeg hij den rang van licentiaat. Na schier twintig jaren zijne parochie bestuurd te hebben, begaf hij zich in de abdij van Tongerloo. Naauwelijks was hij eenige maanden in het klooster, of hij vernam den dood van zijne moeder (Apolonia Vrecken). Dit sterfgeval trof hem zoo, dat hij zijne krachten niet genoegzaam oordeelde om het noviciaat door te staan, op nieuw zijne pastorij betrok, die hij echter hetzelfde jaar aan zijn neef Herman Damen overgaf. Den 10 October 1688 verwierf hij de waardigheid van doctor, na zes jaren het hoogleeraarsambt in de welsprekendheid bekleed te hebben, en kanunnik van den tweeden rang van St. Pieter te zijn geweest. De koning benoemde hem den 13 October 1694 tot kanunnik van den eersten rang en censor librorum. Hij verkreeg vervolgens een meer winstgevend

kannunikaat te Tongeren en stierf den 9 Augustus 1707 te Leuven in den ouderdom van 82 jaren.

Hij schreef:

Quaestio Theologica, quid sigillum, quae ejus materia et obligatio; libellus seren. Episcopo et Principi Leodiensi (Joanni Ludovico ab Elderen) dicatus; indeque tres conclusiones, eximii D. ac M.N. Praesidis judicio desumptas, ponebat pro vesperiis Aulae suae doctoralis Petrus Marcelis Tongrensis. Lovanii in scholis Theologorum 8 Octobris anno 1688.

Dit werkje is herdrukt in het supplement van het Traité historique et dogmatique du secret inviolable de la confession, door Nicolaas Lenglet du Fresnoy in 1708 uitgegeven bij gelegenheid der beroeringen in de kerspelen van Arras en Doornik, waar men eenige priesters beschuldigde van de biecht geopenbaard te hebben.

Zie Paquot, Mém. pour servir à l'Hist. Littér. des Pays-Bas, T. II. p. 156, 224.