Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 8. Tweede stuk

[Philippus van Hoven]

HOVEN (Philippus van) Remonstrantsch predikant, werd te Rotterdam geboren, kwam in 1733 op 35jarigen ouderdom aan het seminarium, na twee jaren, zonder de kennis van het Latijn of Grieksch, zich in de godgeleerdheid geoefend te hebben, terwijl hij zijne familie door een

barbierswinkel onderhield. Hij werd door curatoren als proponent aangenomen ‘in de groote verlegenheid der societeit, om 's mans bijzonderen zucht in dezen, om zijne bekwaamheden, en vooral zijn deugdzaam en stichtelijk leven.’ In hetzelfde jaar werd hij predikant te Tiel, in 1734 te Berkel beroepen, doch dit beroep geimprobeerd, in 1737 te Nieuwpoort, in 1760 te Waddingsveen, in 1767 te Oude Wetering.

In de groote vergadering van 7 Junij 1769 kreeg hij, op zijn verzoek, wegens verzwakking, als emeritus zijn afscheid, en overleed 1 November 1773.

Zie Tideman, De Remonstr. Broederschap, bl. 154, 163, 183, 193, 291, 372.