Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Derde en vierde stuk

[Gijsbert van Bronkhorst]

BRONKHORST (Gijsbert van), Heer van Borculo, een broeder van den voorgaande - dien Willem van Gulick en Maria van Gelder, hunnen Raad en lieven Neef noemen, als zij in 1372, namens hunnen zoon, de Privilegiën van Doesborgh bevestigden - hielp in 1372 Arnhem voor Hertog Willem winnen, en was, in 1374, in verbond met Herberen, Heer van Putten, tegen Kampen en in het zelfde jaar bij het verdrag der factiën in Gelderland. Hij was in 1384 Landdrost van het Graafschap Zutphen. In 1395 leefde hij in vijandschap met Deventer en spande met anderen tegen haar zamen, omdat deze stad de verheffing van Gijsbrechts

broeder, Rodiger van Bronkhorst, tot Bisschop van Utrecht had tegengewerkt, doch zoodra Frederik van Blankenheim. de een-en-vijftigste Bisschop van Utrecht, hun had doen te kennen geven, dat ingeval zij iets tegen Deventer of hare burgers en inwoners ondernamen, hij zulks zou aanzien als eene vredebreuk met hem, zag men haast een einde van deze onlusten. Met zijne Neven van Bronkhorst was hij bondgenoot van Reinald, Heer van Koevorden, en werd in 1307 begrepen in den zoen met Bisschop Frederik van Blankenheim. Ten laatst genoemden jare kocht hij de heerlijkheid Borculo van zijnen zwager, Godard van Borculo, geheeten van Doodingweerde, en overleed voor 1402, bij zijne vrouw, Henrica van Borculo, geheeten van Doodingwerde, geene kinderen nalatende.

Zie Dumbar, Kerkelyk en wereltlyk Deventer, D. I. bl. 625 en 626; van Spaen, Inl. tot de Hist. van Gelderl., D. I. bl. 236-288.