Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Eerste en tweede stuk

[David Blondel]

BLONDEL (David), geboren in het jaar 1591 te Chalons in Champagne, openbaarde reeds vroeg eenen gunstigen aanleg en eene zucht om zich op de Godgeleerde wetenschappen, vooral op de kerkelijke geschiedenis, toe te leggen. Na volbragte studie, werd hij in 1614 Predikant te Houdon nabij Parijs. Eenige jaren later, in 1626, droegen de vertegenwoordigers der Fransche Protestantsche kerken hem op om het werk van den Kardinaal César Baronius, waar dit noodig was te wederleggen. Tevens schonken zij aan Blondel den titel van honnorair Hoogleeraar, met vrijheid om zich te vestigen, waar hij wilde. Hij werd in 1631 tot Hoogleeraar te Saumur beroepen; dit beroep had echter geen voortgang. Na de dood van Gerardus Johannes Vossins werd hij in 1650, Hoogleeraar aan het Athenaeum te Amsterdam, welk ambt hij den 7den Maart van dat jaar aanvaardde met eene opwekking tot het beoefenen der gewijde geschiedenis. Zijn verblijf in Amsterdam was niet aangenaam voor hem, noch nuttig voor het Athenaeum. Met moeite toch werd hij tot het houden zijner openbare lessen gebragt en in 1652 werd hij geheel blind, in welken staat hij slechts weinig jaren geleefd heeft, zijnde op den 6den of den 9den April 1655 overleden.

Hij was een zeer geleerd man, die onderscheidene werken tot verdediging der Hervormden in Frankrijk geschreven heeft. Ook had hij een wonderbaarlijk geheugen, en wist al wat hij in oude en nieuwe schrijvers gelezen had, met eene onbegrijpelijke vaardigheid en naauwkeurigheid te pas te brengen. Als een bewijs van zijn sterk geheugen voert men aan, dat hij, reeds blind zijnde, zijne Genealogiae Franciae plenior assertio contra Johannem Jacobum Chifletium, welke in 1655 te Amsterdam, in twee deelen, in fol., het licht zag, uit het hoofd aan een ander heeft in de pen gegeven.

Blondel had eene zonderlinge wijze van studeren, hij legde zich op zijne buik op den grond en plaatste rondom zich de boeken, welke hij tot het onderhanden zijnde werk noodig had.

Men verhaalt ook dat hij van den President Jean Jacques de Mesmes, die zeer verkleefd was aan den Roomschen godsdienst, een jaargeld van 1200 livres trok, om tegen de heerschappij

van den Paus te schrijven; terwijl een Raadsheer van het Parlement te Parijs hem ten zelfden einde jaarlijks 600 livres schonk, en dat hij om aan die beide heeren voldoening te geven, het lijvige boekdeel schreef: de la Primauté du Pape, Geneve 1641. fol. hetwelk tot antwoord verstrekte op het werk dat de Kardinaal Jacques Dury Duperron tegen Jakob I, Koning van Engeland, had geschreven.

Behalve de hier boven reeds aangehaalde werken schreef Blondel, onder anderen nog:

Declaration de la vérité des Eglises Reformées de France, Parijs 1619.

Pseudo-Isidorus, Genv. 1628. 4^o.

Des sibylles célèbres 4^o.

Apologia pro sententia Hieronymi de Episcopis et Presbyteris, Amst. 1646. 4^o.

Turrianus vapulans.

De jure plebis in regimine Ecolesiastico.

De formulae regnante Christo in monumentis usu, Amst. 1646. 4^o. zijnde eene zeer belangrijke verhandeling over de magt der Koningen.

Familier éclaircissement de la question si une femme a été assise sur le siége Papal de Rome entre Leon IV et Benoit III welk boek, waarin betoogd wordt dat de Historie van de Pausin Johanna een louter verdichtsel is, in 1647 werd uitgegeven zonder voorkennis van den schrijver, die er echter twee jaren later eene seconde édition, plus correcte que la prémière, van bezorgde, en in 1657 het oorspronkelijke Latijnsche: Johanna Papissa sive famosae quaestionis an foemina ulla inter Leonem IV et Benedictum III media sederit, ἀνάϰϱισις, met het uitgeven van welk werk hij merkelijken aanstoot gaf aan eenige Hervormden.

Considérations politiques et religieuses etc., Amst. 1652, welk werk vele in Holland mishaagde, omdat er het Parlement van Engeland en de Parlementsgezinden, zoo mede hun gedrag omtrent Koning Karel I, al te sterk in veroordeeld werd.

Amandi Flaviani Commonitorium adversus Innocentii X bullam in tractatum Monasteriensem, Elientheropolis (Amsterdam) 1657. 4^o.

Zie Aitzema, Saken van Staet en Oorlog, D. III. bl. 1112; Brandt, Hist. der Reform., D. IV. bl. 287 en 662; van Hoogstraten en Brouerius van Nidek, Groot Algem. Hist. Woordenb.; Wagenaar, Beschr. van Amsterdam, St. III. bl. 230; Saxe, Onom. Liter., P. IV. pag. 341, 342 et 595; Kok, Vaderl. Woordenb.; de Chalmot, Biogr. Woordenb.; d'Orville et van Lennep, Illustr. Amstel. Athen. Memor., pag. 49-51, 147-149; Biogr. Univers.; Glasius, Godgel. Nederl.