Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 1

[Thomas Armenteros]

ARMENTEROS (Thomas), een Spanjaard, was geheimschrijver van de Landvoogdes Margaretha van Oostenrijk, Hertogin van Parma, wier vertrouwen hij in de hoogste mate genoot, ofschoon hij het eerder door bekwaamheid dan door regtschapenheid verdiende. In Augustus 1563 zond zij hem naar Spanje om den koning den toestand dezer lande bloot te leggen, en diens bevelen in te winnen, nopens de steeds toenemende ketterij en de oneenigheid tusschen Granvelle en de Nederlandsche Edelen. Hij keerde in Februarij van het volgende jaar terug en daar Granvelle kort daarop vertrok, meende men ten onregte, dat hij in het geheim het bevel van dit vertrek had overgebragt. Van dat tijdstip af, steeg

hij meer en meer in de gunst der Landvoogdes, zoodat hij allengskens alle staatszaken bestuurde, maar maakte daarvan een schandelijk misbruik, door de ambten te verkoopen. Viglius klaagde dan ook zeer over zijnen verderfelijken invloed en verdacht hem bovendien van met de Edelen te heulen. Alonzo del Canto schreef daarom in 1566 aan Filips ‘de Landvoogdes gelooft alles wat de Heeren zeggen, omdat zij zich door Armenteros laat regeren, die hen tracht te believen om des te beter te kunnen stelen en eene beurs te maken’Ga naar voetnoot(1). Na het vertrek der Landvoogdes begaf hij zich naar Italie. Hij had een vermogen van meer dan 70000 dukaten bijeengeschraapt, en verdiende dus met regt den hem gegeven schimpnaam Argenterios.

Zie Wagenaar, Vaderl. Hist., D. VI. bl. 87 en 100; Chalmot, Biogr. Woordenb.; Arend, Alg. Gesch. des Vad., D. II. St. IV. bl. 139, 147, 225 et 509; Groen van Prinsterer, Arch. T. I passim; Gachard, Corresp. de Philipe II, T. I. pag. 265 et 343, waar men zijne Correspondentie met Gonzalo Perez, geheimschrijver van Filips II, vindt.