Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

[p. 195]

109.
Een liet in den hooghen nae die wijse
Princesselijck lief wy moeten scheyden
Ick en weet niet waer ick henen sal
(Ps. CXXXIX)

^*†

1.
Om een die liefste die ic beminne
moet ic daechs voor haer due-re staan,
si is so a-mo-reus van sin-ne,
het sal mi aen mijn le - ven gaen
si cost mijn her - te so me - ni - ghen traen
a - dieu schoon Jan - - - ne - ken, tot op een we - der - kee ren!
a - dieu, ic va - re na 't Roomsche lant.

2.
Schoon soete lief waert u bequame
Dat ghi mi geeft een troostelijc woort,
Ic en soude certeyn geen ander boelken kiesen
Al sout mi oock aen mijn leven gaen.
Helpt mi Maria minen druc verslaen!
Ick hebbe verloren mijn beste pant.
Adieu schoon Janneken, tot op een wederkeeren!
Adieu; ic vare na 'tRoomsche lant.

3.
Dese nijders tonghen gaen voor mijn ooghen
Ende achter minen rugghe stroyen si quaet,
Si doen mijn jonghe juecht verdrooghen
Dat sal ooc aen mijn leven gaen,
Het cost mijn herteken so menighen traen
Hier ende elders aen elcken cant.

Adieu &c.

* Ik zou hier een kwartrust voorstellen.

† Kwartnoot in alle uitgaven behalve 14, 9, die een achtste noot hebben.

[p. 196]

 

4.

 

Princersselijc lief! hoe moechdi mi vergheten?

 

Ende ic was altijt so ghereet,

 

Ende dat ghi mi dus wilt versteken

 

Dat valt mijn herteken al te wreet;

 

Mijn lijf, mijn goet was voor u bereet,

 

Want ic noeyt schoonder lief en vant.

 

 

 

Adieu &c

 

ANTWERPSCH LIEDBOEK 1544, No. CXXIII.

 

‘Van proper Janneken’.