Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

82.
Daer ick eens was willecome
Si hiete (mij elders gaen)²
(Ps. XXXII)

1.
Ic weet een ut - ver - co - ren
si staet vaste in mi - nen moet,
na mi en wil si niet hoo-ren,
groot li - den ist dat si mi doet.
Aen haer weet ic groot letten
si doet mi aen groot leyt
in alle ste-den van wet-ten
doet si mi so cleyn be-scheyt.

2.
Daer ic eens was willecomen
Hieten si mi nu elders gaen
Die blinden oft die stommen
Die en hebbens mi niet gedaen:
This al bi haren schulden
Dat si mi geeft oorlof nu.
Een ander, al waer si root gulden,
En kore ic liefken niet voor u.

[p. 156]

 

3.

 

‘Noch weet ick een dye ut gaet vrijen,

 

Tis misselijc wat hi brout,

 

Seer amoreus is hi bi tijden

 

Als hie de alderliefste aenscout.

 

‘Die liefste waer icse heffe oft legghe

 

Der minnen last valt mi te groot’.

 

Hi en cans haer niet geseggen

 

Hi is bicans van minnen doot.

 

 

 

4.

 

Die poorten ende die mueren

 

Die doen mi dicwil groote pyn,

 

Nu moet ic altoos trueren

 

Al om der liefste mijn.

 

Als een ander gaet dansen ende spelen

 

Ende bedrijven haer jolijt,

 

Dan sidt ic thuys en truere

 

Ende peynsde schoon lieveken, waer dat ghi zijt’.

 

 

 

5.

 

Schoonlief, u schoon visagie

 

Doet mi dicwils na u staen,

 

Ic heb so menighe passagie

 

Om uwen willen ghegaen

 

Te water ende te lande

 

Tallen tijden van der nacht,

 

Mijn schoenkens gevult met sande

 

Ende die bleven lasen! in den gracht.

 

 

 

6.

 

Hier mede willen wi sluyten

 

Scoon lief onser beyder sanc,

 

Ic hope ic sal ghebruycken

 

Noch eens uwen arme blanc;

 

Dan is minen wil volcomen

 

In al dat myn herte begeert.

 

De liefste en wil ic niet nomen

 

Want si is mi .m. gulden weert.’

 

 

 

ANTWERPSCH LIEDBOEK 1544 Nr. XCIX

 

Een nyeu liedeken.