Voor de gelukkige vinder

[p. 37]

Het Chinese paard

Boven de boomgrens
in het randgebied van de slaap,
daar waar de eeuwige jachtvelden zijn
van de droom
en wij het gejaagde hert,
daar zag ik op een goede nacht
het Chinese paard
uit de grot van Lascaux.
Zwaarlijvig,
spits van kop en poten,
een donker woud van manen
op de golvende heuvelrug.
Het bewoog hemel en aarde,
opgejaagd door de zweep van zijn staart,
roffelend met de hoeven.
Ik stond machteloos te kijk,
aan de rotswand genageld.
De jagers kwamen,
de pees werd gespannen
en als een pijl uit de boog
stoof ik weg, het paard achterna,
tot ik hijgend belandde
in lager sferen
en de droom van mij afschudde
als sneeuw uit het hooggebergte.
Maar het paard bleef bij mij
tot op de dag van vandaag.