Voor de gelukkige vinder

[p. 35]

Florence

De woorden luisteren zo nauw
dat ik nauwelijks durf beginnen
aan een nieuw gedicht.
Maar rond de fonteinen van Florence
worden zij speelgenoten van het water,
kleine cupido's die uitgelaten
rijden op de rug van een schildpad
en mij proberen te raken,
goedmoedig en ik heb geen schild
om het vuren te staken.
Sint Joris wel, hij verheugt zich
op het gevecht met de draak.
En David speelt met de steen in zijn hand
of hij hem wil laten dansen
over het water, onbevangen
als Perseus, die niet zwaar tilt
aan de kop van Medusa.
En de dichter, die vreemde vogel,
hij zou wel op de wieken willen gaan,
tot grote hoogte stijgen
en voet aan de grond krijgen
in een gedicht,
geluksvogel die hij is.