Voor de gelukkige vinder

[p. 30]

Pompeji

Roofvogels uit het kraternest
strijken neer op Pompeji.
Rode tongen lekken de stad,
zwarte vlerken dekken de straten,
giftige adem trekt door de huizen
als een engel des doods.
Elke kamer een grafkamer,
elke hof een kerkhof.
Pompeji, levend begraven.
Eindelijk opgebaard.

Waar kleine Livia speelde
speelt nu klimop
en bedekt met een mantel van liefde
de gehavende patio.
En waar zij een tekening kraste
zit nu een vlinder,
teken aan de wand,
teken van leven
in een gestorven stad.