Voor de gelukkige vinder

[p. 20]

Kapernaüm

Hier is hij van wal gestoken,
hier heeft hij zijn brood gestrooid
op het water
om het te vinden na vele dagen,
na de storm op het pinksterfeest.
Het water heeft zijn voetstap uitgewist,
zijn handschrift staat niet meer
geschreven in het zand
en ook de vreemde vloedlijn is verdwenen,
de schare die niemand tellen kon.
Wij staan er nu,
vogels van vreemde pluimage,
luistervinken die niet deugen,
en nemen het brood ter hand.
Neem en eet
zegt hij over een zee van jaren,
dit is mijn lichaam
dat voor u gesproken is.