Voor de gelukkige vinder

[p. 10]

Egypte

In het museum van Kairo
staan zwijgende farao's
- mannen uit één stuk gehouwen -
te staren in het verleden.
Het volk gaat aan hen voorbij.
Geen Mozes vindt nog gehoor.
Zij staren de eeuwen door
vijfduizend jaren terug.
Dynastie na dynastie.
Sarcofaag na sarcofaag.
Voltooid verleden tijd.
Met ingehouden adem
loop ik tussen hen door.
Eenling tussen de doden.
Niet op een voetstuk geplaatst,
niet versteend,
niet in goud gevat.
Ik leg heimelijk de hand op mijn hart.
Ik ben een vreemd verschijnsel.
Ik leef.