Poëmata

[p. 264]

Illustrissimo & Reuerendissimo D. Iacobo Boonen Mechliniens. Archiepiscopo.

ILlustris Heros, cuius ad praeconia

Nec Phoebus ipse sufficit;

Quem diua Ganda patriae patrem semel,

Sed iam vocat Mechlinia.

Quem singularis mille dotes ingenî,

Et prodigus coeli fauor,

Veterumq́ue supra exempla, & imbecillium

Captum locant mortalium.

O si liceret voce maiori eloqui,

Encomia tibi debita,

Quae nulla non loquetur, & sciet dies,

Et nulla non mirabitur.

Multos profectò mors auara possidet,

Quorum tenebrae desides,

Peiusq́ue tenebris impium silentium,

Sciri prohibuit nomina,

Quorum labores, nobilesq́ue laureae

Obducta sunt aerugine.

Sed cuius astro melior arridet Deus,

Et quem Camoenae diligunt;

Famaeq́ue gloriaeq́ue securus suae

Nec iura mortis, nec feras

Obliuiosi temporis leges timet.

Beatus ergo es, maximos

Quem Flandra tellus inter horoas colit;

[p. 265]

 

Nam nulla proscribet dies

 

Quos aequa titulos fama decreuit tibi;

 

Sed noscet illos Hesperus,

 

Noscetq́ue quisquis sole ab eoo calet,

 

Dum longa current saecula.