Poëmata

Elegia III.

Ad exim. P. Mag. nostrum Augustin. Theodori, S.T.D. Ordinis Erem. S. Aug. Exprouincialem.

DOcte Pater, Grudiae non infima cura Mineruae

Accipe cognati tristia fata tui.

Accipe quae patrias ad Lisae fleuimus vndas

Carmine fortunae conueniente meae.

Laeta canant alij placido quêis sidere natis

Candida Pegaseam Musa ministrat aquam.

Me decet innumeris miscere poëmata curis

Diraq́ue natalis plangere iura mei.

Ergóne fatales nunquam nisi dura sorores,

Fila trahent tristi non benè ducta colo?

Ergóne continuis agitabitur aegra procellis

Cymba per aduersas quae mea currit aquas?

Stellaq́ue quae nostri fuit olim conscia partus,

[p. 181]

 

Non unquam faciles induet atra comas?

 

Iam mihi bis denos Lachesis numeraverat annos,

 

Ortaq́ue post illos purpura veris erat.

 

Cum me stultus amor, studiumq́ue immane vidédi

 

Quidquid in hesperijs Phoebus adurit agris;

 

Iussit ad Italicas peregrinum tendere terras,

 

Et procul à patrio dissita regna solo.

 

Heu quoties mihi tres gemino cum fratre sorores

 

Praedixere meae fata sinistra viae!

 

Heu quoties multis me conscius ante diebus

 

Terruit immodicis turgidus auster aquis!

 

Et volucres opico laevum gemuere susurro,

 

Arculaq́ue infausto murmure flevit avis;

 

Et trepido alarum motu narratur hirundo

 

Attonitos circum ter volitasse lares;

 

Ter per nocturnas avis intempesta tenebras

 

Exiguâ dixit voce, Iacobe mane;

 

Faetaq́ue praegnantem vulpes comitata lyciseam

 

Devovit nostras obvia facta vias.

 

Ast ego sive polus, seu me mea fata trahebant

 

Et toties laesi vindicis ira Dei:

[p. 182]

 

Ridebam Superos per tot mihi monstra minantes,

 

Ominaq́ue innumeris vera probata malis.

 

Iamque dies aderat cùm te pulcherrima rerum

 

Infausto potui linquere Ganda pede.

 

Et procul à Belgis per inhospita frigore saxa,

 

Perque tuas abiens cane Gotharde niues:

 

Rhaetus vbi verno nunquam se flore coronat,

 

Torpet vbi lento terra ligata gelu.

 

Insubrum Dominam perueni sanus ad vrbem,

 

Moeniaq́ue Indigetis Numine clara sui.

 

At malè vicinas quia Praesul adiuerat oras,

 

Inuida sors isto non dedit ore frui.

 

Adfuit ille tamen summi pars magna senatus

 

Saccus, & Aonij pars quoque magna chori.

 

Adfuit ille pius Montorfanus, ille Mineruae

 

Filius, & Phoebi cura fauorq́ue sui.

 

Hoc duce magnificam quaecumq́ue videnda per vrbem

 

Vidimus, & molem magne Philippe tuam.

 

Vidimus augusti sublimia pegmata templi,

 

Vidimus & tumulum Carole diue tuum.

 

Iamq́ue per Oebalidum rutilantia sidera fratrum,

 

Flectebat calidos Phoebus anhelus equos:

 

Restabantq́ue meae post bis ter millia centum,

 

Millia ter centum conficienda viae.

 

Ergo per herbosos quos docta Bononia campos

 

Quosq́ue colit vaccis cognita Parma suis.

 

Quaq́ue Apennini iuga surgunt ardua montis,

 

Culminaq́ue & pedibus aspera saxa meis

 

Imus, & Hetruscis olim loca culta colonis

[p. 183]

 

Visimus, & populos nobilis Arne tuos.

 

Inde per atinquae tendentem moenia Senae,

 

Sparsaq́ue per cunctas oppida multa vias:

 

Sexta dies Iunî Dominam deduxit ad vrbem.

 

Et tribuit muros Roma subire tuos.

 

Hic mihi Burgesij donat cui fama supremum

 

Inter purpureos nomen habere Patres;

 

Hicq́ue Cobellutî Charitum Phoebiq́ue parentis

 

Aula peregrino non peregrina fuit.

 

Hos mihi perpetuos Superi seruate patronos,

 

Pressa gemat nullis sic mea Musa malis.

 

Te quoque sincerum mihi Bartoline sodalem

 

Esse dedit nunquam dissolüenda fides.

 

Teq́ue Calaedoniae non infima gloria terrae,

 

Sis licet à patrijs, sponte sed exul agris;

 

Sytoni mihi vera fides, & cognita virtus.

 

Et non frangendâ compede iunxit amor.

 

Hic ego dum laetos mihi vanus imaginor annos,

 

Multaq́ue ab aduersis prospera spero Deis.

 

Me procul à Tiberi Tyrrhena per aequora vectum

 

Perq́ue procellosi bina pericla maris;

 

Excipit optato languentem Genua portu,

 

Iussum difficiles rursus inire vias.

 

Inde per omniparos Pedemontî nobilis agros

 

Iuimus, & cautes crude Sabaude tuas.

 

Qua Rhodanus lato Lugduni moenia cursu

 

Diuidit, & socius flumina iungit Arar.

 

Qua Ligerimq́ue bibunt, & qua felice superbus

 

Sequana Parisios gurgite scindit agros.

[p. 184]

 

Inde per Ambianum Belgî deuenimus arua,

 

Tollit vbi tumidum patria Ganda caput.

 

Hîc mihi, felici quia non datur esse Poëtae,

 

Et nimis est nostris aspera Roma rogis;

 

Stamina fatidicae rumpent vitalia Parcae,

 

Et condet cineres terra paterna meos.