Gedichten
(1840)–Jacob van Zevecote–
Auteursrechtvrij
[pagina 221]
| |
Eerste geschiedenisse.DEN VRYDOM.
O wonderbaren God, die uyt des hemels salen
Doet op 't misdadig volck uw' blixempylen dalen;
Die door een vaste wet van in 't begin gestelt,
Doet al dat adem heeft staen onder uw' gewelt.
Hoe seltsaem is uw kracht! hoe vremt sijn al uw' saecken!
Geen menschelick vernuft en kan daer toe geraecken:
Noyt geest en heeft so hooch zijn wieken konnen slaen
Dat hy uw' minste werck te vollen mocht verstaen.
Ghy sijt die wolken doet uyt zee en bergen klemmen
En voor uw' gouden sael vol duyster water swemmen;
Ghy doet de gulden son door twalef teykens gaen,
Ghy trekt de silvren maen haer wankel aenschijn aen.
De hemels die gy deelt in tien verscheyden ronden,
Sijn rontom 's werrelts spil gelyker-hant gewonden
In eenen dag en nacht, afmetende den tijt,
Die in vier deelen 't jaer door dese roering splijt.
De sterren die by nacht door 's hemels bane dwalen,
Vercieren uw paleys en konincklicke salen;
Uw' voet-bank is de maen, de son al is zy schoon
En is maer 't minste deel van uwen gouden troon.
| |
[pagina 222]
| |
Uw' mogentheyt, uw' kracht en mach geen tong' uytspreken,
Geen macht, geen heerschappy en wert by u geleken;
Ghy doet al dat ghy wilt: is 't dat ghy maer en wenkt,
Uw' vrienden sijn gesterkt, uw' vyant is gekrenkt.
Ghy sijt dien grooten God, God van rechtveerdigheden,
Die voor u lieve volck soo dickwils hebt gestreden,
Soo dickwils 's vyants heyr gesmeten onder voet,
Dat sich versaden wou met Israëlis bloet.
Hoe lange sult ghy noch met ongewroken oogen
De spaensche tyranny en schellem-stucken doogen?
Hoe lange sult gy sien vernedert en benout
Die u voor haren God, ghy voor uw' kinders hout?
Hoe lange laet ghy toe, dat die voor hare wetten
En vryheyt van gemoet het lijf te pande setten,
Voor haer gedurich sien den bloedigen Maraen,
Met stroppen en met vier, om haer te moorden staen?
Van als den koninck eerst met droevige placcaten
Begonnen heeft zijn volk en landen te verwaten,
En tegen zynen plicht en konincklick verbant,
Gewasschen in ons bloet zijn ongenadig' hant,
En heeft men niet gesien in al dees Nederlanden
Dan perssen het gemoet met worgen en met branden:
Hoe menich duysent lien sijn tegen recht en eet
Van dit onmenschlick volck te vroeg ter doot geleet!
Margriete eerst gestijft door cardinael Granvelle,
Gesonden tot ons plaeg uyt 't diepste van de helle,
Heeft menig mens gedood, heeft menig uytgejaegt,
En zijn moordadig hert met ons verderf behaegt.
Wat hielp den grooten hoop van al die edelmannen,
Die voor het vaderlant te samen aengespannen,
Versochten sachter recht, betoonden dat dien vont
Geheelick tegen God en dese landen stont?
| |
[pagina 223]
| |
Men sant haer weerom wech, mengaf haer schoone woorden;
Terwylen hiel niet op het branden en het moorden.
Wacht u van Spanjaerts, wacht; haer woorden sijn fenijn,
Haer sweeren is bedroch, haer lachen valschen schijn.
Gelijk als eenen wolf zijn snelheyt voelt vertragen
Door swacken ouderdom, en niet en kan meer jagen,
Souckt met beveynsde gunst de schapen te verraên,
Om op het onvoorsiens met haer sich te versaên;
Soo doet den Spaignaert ook: by dagen en by nachten
Voet hy met tyranny zijn schellemsche gedachten,
Het moorden is zijn vreucht; zijn duyvels wreet gemoet,
Wat dat hy segt of veynst, en haekt niet dan naer bloet:
Daer wert hy me gelaeft, daer gaet hy hem naer wennen
Eer dat zijn kintsche tong den drank kan onderkennen;
Dit is zijn eerste melk, ik houde voor gewis
Dat selfs zijn moeders borst niet dan vol bloet en is.
Noyt Nero was soo wreet, al heeft hy doen verbranden
De moedige princes van al des werrelts landen,
Noyt Phalaris soo straf, self Diocletiaen
En heeft noyt soo veel quaet als dit gespuys gedaen.
Toledons voesterkint, dat door zijn moorderyen
Heeft mogen zynen naem van sterflicheyt bevryen,
Dien bloedigen tyran, dien aller menschen haet,
Dien schrik van de natuer, dien voogt van alle quaet,
En was soo haest in 't lant met heyrkracht niet getreden,
Of heeft de moort begonst in dorpen en in steden;
Het uytgegoten bloet, dat lancxt de straten liep,
Voor Godes rechterstoel gedurich wrake riep.
Veel duysent sijn gedoot, veel duysent mosten vluchten,
En van haer goet berooft, in swaer ellenden suchten;
Hy bleef al even wreet, zijn onbeweeglick hert
Was harder dan een rots of eenig eyken bert.
| |
[pagina 224]
| |
Den Geus straf, om dat hy van 't pausdom was geweken,
Den Roomschen, om dat hy niet had belet te preken:
Hy heeft hem selfs beromt (o wreetheyt noyt gehoort)
Dat achtien duysent lien zijn door zijn last vermoort.
Den bloetraet toegerust uyt twalef bittermannen,
Daer af den eersten was uyt 't spaensche rijk gebannen
Om dat van hem zijn nicht was met gewelt verkracht,
Had' over lijf en goet volkomelicke macht.
Noyt son en mocht so vroech haer gouden hooft ontdecken,
Of sag naer 't galgenvelt veel vrome sielen trecken;
Geen heer en was soo hoog, geen huys en was zoo groot
Dat niet gedreygt en wiert gedurich mette doot.
Den koninckx sone self, om dat hy scheen te trachten
Zijns vaders grammen moet een weynich te versachten,
Heeft in het vangenhuys ses maenden moeten sijn
Tot dat hy heeft de doot gedronken met fenijn.
Ghy, Batenburchsche blom, ghy vrome jongelingen,
Hebt uwe groene jeugt op 't bloet-tooneel sien bringen,
Met noch achtien daer by gedaeld van groote stam,
Die 't onrechtveerdig sweert het leven t'samen nam.
Wat heeftet Egmont ook in 't minste mogen baten
Dat hy de Fransche dwanck het Vlaemsche lant te laten?
Dat hy in 's konincx dienst het preken heeft belet?
Hy moet ook naer 't schavot, zijn hooft wert afgeset.
En ghy manhaftig heltGa naar voetnoot(1), die twee en twintich jaren
Noyt in den Spaignaerts dienst uw' lijf hebt willen sparen,
Wert ook voor al u trou moordadelick onthooft.
Hoe beter waert geweest had ghy den Prins gelooft.
Noch was dit niet genoech, om dat de stomme steenen
Ook 's hertogs tyranny soun proeven en beweenen,
| |
[pagina 225]
| |
Is 't Kuylenburchsche hof te Brussel neêrgevelt,
Daer hy heeft een pilaer tot wreetheyts merck gestelt.
Wat heeft dien dollen hont, dien bloedigen verrader,
Dien overgeven beul en alle boosheyts vader,
Wat heeft hy tot verderf der landen niet gepeyst,
Als hy van al het goet den tienden penninck eyst?
Als hy voor vyand hout de landen, die haer wetten
En vryheyt tegen 't jok van sulke lasten setten?
Doch 't geven was een kleyn, waert dat zijn tyranny.
Het leven evenwel gelaten hadde vry.
In Hollant heeft zijn volk veel menschen vast gaen maken,
En met een lanksaem vier verbranden aen de staken;
Veel levende het vel gestroopt en afgedaen,
Dat gingen zy daer naer op hare trommels slaen.
Het machtig Rotterdam haer latende inkomen
Heeft stracx haer dobbel hert en schelmery vernomen
En Zutphen over haer sich wel met recht beklaegt
Daer menig vrome siel is in het ijs gejaegt.
Wat wil ick Naerden hier, wat wil ick Haerlem stellen?
Geen tong' en is genoech om al het quaet te tellen
Dat daer bedreven is, noyt eeuw' en heeft gesien
Soo grooten overdaet in eenig lant geschien.
Geen ouderdom soo swack, geen jonge teere jaren
En mochten van de doot yet vryen of bewaren.
De vrouwen wierden eerst geweldelick verkracht,
En naderhant met 't sweert moordadich omgebracht.
Dit is den spaenschen aert; zijn duivelsche gedachten
Niet anders dan naer bloet en tyrannye trachten,
Die als hy quaet kan doen yet goets van hem verwacht,
Is t'eenemael verdoolt en weert te sijn belacht.
Maraen kan wonder wel u alle goet toeseggen
Tot dat ghy eens het hooft hem in den schoot komt liggen,
| |
[pagina 226]
| |
Dan toont hy wie hy is, het mommen is gedaen,
Dan sult ghy eerst hem sien als een verrader aen:
Dan sal hy synen voet op uwen necke setten,
De vryheyt is dan quijt, dan volgen nieuwe wetten,
Hier maekt men een kasteel, daer eenen nieuwen raet,
Tot dat hy meester wert van uwen ganschen staet.
En denckt niet dat ick lieg, doorsiet wel al zijn wercken
Ghy sult zijn dobbel hert aen alle kanten mercken.
Hy sweert u lijf en goet, en vrydom t'houden staen,
Maer onder desen eet soeckt hy u te verraên.
Soo veel als eenen vis den angel moet betrouwen,
Die met bedrieglick aes de visschers voor hem houwen,
Soo veel mach oock met recht 't vereenig Nederlant
Staen op des konincx woort en ongetrou verbant.
Het is nu 't spaens gebruyck, al dat zy yemant sweeren
Zy breken 't wederom soo haest als zy begeeren;
Zy houden voor een wet, dat nimmer koninck staet
Verbonden, oock door eet, aen zynen ondersaet.
Doch om dat schynen sou den eet niet overtreden,
Hy souckt licht uit den hoeck of d'een of d'ander reden,
Nu isser dit verraet, dan isser desen schijn,
Nu wilt hy soo of soo van 't lant versekert sijn.
Soo vallen zy in 't net, soo gaetet met de staten,
Die haer op spaensche gunst en valschen lach verlaten.
Den spaenschen koninck souckt te sijn volkomen Heer,
Die anders dencken kan en heeft geen sinnen meer.
Daerom mijn Leytsche stat, mijn voester, mijn vriendinne,
Die ick om uwe trou meer dan een ander minne,
Al sijt ghy nu benout, omringt aen elken kant,
En buygt niet onder 't jock uw vrye Vaderlant.
Al is uw' jammer groot en dat verscheyden plagen
Uw borgers dag voor dag naer 't droeve kerckhof jagen;
| |
[pagina 227]
| |
Al is uw' vleys verteert, uw bier, en oock uw broot,
En dat den honger perst u metten lesten noot,
Al moet ghy over al de dorre wijngaert-blaren
Met stijfsel en met sout tot uwen kost vergaren,
En dat soo menig been van hont of kat geknaegt
Het onverdraeglick last van uwen noot verjaegt,
Al souckt ghy in den dreck verdroogde knolle schellen
Niet om u te versaên, maer wat te vreên te stellen,
Dat ghy uw honden eet, dat selve muys en rat
Meer uwen honger vreest dan een verwoede kat,
Blijft evenwel getrou; veel beter is 't te sterven,
Dan onder den Maraen zijn vry gemoet te derven.
Die langer leven wilt dan zynen vrydom leeft,
En heeft niet eens verdient dat hy het leven heeft.
Die onder den tyran als slaven konnen leven,
En sal ick noyt den naem van Batavieren geven.
Die in dit vrye lant op Spaignen is gesint,
Al is hy hier geteelt, is een onwettlick kint.
Zijn moeder moeste sijn een hoer, of zynen vader
Gekomen van een swijn of van een lants verrader,
Die liever niet en stort den lesten druppel bloet
Dan hy den vrydom siet gesmeten onder voet.
Den arent sal alleen het jonck voor wettlick kennen
Dat onbeschadig kan zijn oog naer Phoebus wennen;
Die yet van Spaignen hout, ick achte voor gewis
't Sy waer hy sy geteelt, dat hy een bastaert is.
Al schrijft Baldeus soet, ten sijn maer ydel dingen,
Hy souckt u in den strick bedriegelick te bringen,
Hy souckt alleen uw' schae en uyterste verdriet,
Al lacht hy met den mond, zijn mond en meynet niet.
Het is een out gebruyck van die de vogels vangen
Dat zy haer locken aen, met lieffelicke sangen.
| |
[pagina 228]
| |
Den visscher die zijn aes op 't aldersoetste maeckt,
Gemeynelick veel eer tot zijn begeerte raeckt.
Is 't dat ghy gans zijn hert ter degen wilt doorgronden,
Het sal vol moordery en valscheyt sijn bevonden.
't Sy dat hy doet of spreeckt, dit is al zynen lust
Dat met uw' borgers bloet zijn dorst wert uytgeblust.
Siet Naerden den Maraen sich willich overgeven,
Stracx heeft hy daer zijn trou met vier en bloet beschreven;
Stracx heeft hy daer getoont, de ander tot een leer,
Dat die den Spaignaert dient, dient eenen valschen heer.
Een heer die goddeloos, meyneedig, onrechtveerdig
Breekt al dat hy belooft met dat is brekens weerdig
Om eenig groot profijt, of als ontsteken wert
Met vier van tyranny zijn ongenadig hert.
Den weerhaen die ghy siet met alle winden dryven,
Sal eer gedurich stil dan spaensche trouwe blyven.
Veel eer en sal het riet niet beven voor den wint,
Dan ghy in desen beul een vast geloove vint.
Dat hy u vrydom biet, dat hy u dien wilt sweeren,
Dat hy u al wilt doen wat dat ghy kont begeeren,
Is slechts verraders praet, gelooft my, lieve stat,
Dat ghy u overgaeft ghy waert een bloedig bat.
Van als den Spaignaert is in 't Nederlant gekomen
Heeft hy het lants verderf geheelick voorgenomen;
En op dat niemant dit een tyrannye nomt,
Schijn-heyligheyt zijn werk en moordery vermomt.
Wat den Toleetschen beul gedaen heeft in ons landen
Het moorden en het braên, het hangen en het branden
Was al des konincx sin; dat hy nu beter veynst,
Is slechts bedriegery, zijn hert niet beters peynst.
Gelijck die eenen hont verradelick wilt dooden,
Gaet tot een brocke broots d'onnoosel beeste nooden,
| |
[pagina 229]
| |
En in zijn ander hant hout hy bedeckt den stock,
Daer hy hem me vermoort terwijl hy eet de brock:
Soo doet oock den Maraen, eyscht wat ghy kont gedencken,
Hy sal 't gewillichlick u sweeren ende schenken,
Ja, meer dan ghy versouckt; maer als gh'uw' poort ontsluyt
Dan is al zijn verbont met uwe vryheyt uyt,
Dan sult ghy eerstmael sien waer toe de Spaignaerts trachten,
Dan sult ghy tegen danck uw' vrouwen zien verkrachten,
Uw' dochters van haer eer berooven, en daer naer
Sien slepen lancxt de stat met haer ontvlochten hair.
Dan sullen zy met bloet uw' nette straten vlecken,
En uyt de moeders buyck onrype kinders trecken,
En braden aen een spit, of houdende by 't been
Verpletteren den kop aen eenen harden steen.
Geen vrou en sal haer man vermogen te begraven
Geworpen op de straet voor honden en voor raven,
En al dat deerlick is dat sult ghy onderstaen.
Wat dubt, ghy lieve stat? Zy hebben 't noch gedaen:
Ten waer geen nieu misdaet, zy hebben 't noch bedreven
Als Naerden met verbont haer over was gegeven.
Den bloedigen Maraen en spaert noch vrou, noch man,
Soo lang als hy aen haer zijn wreetheyt toonen kan.
Daerom siet wel voor u, en laet u niet bedriegen,
En laet door valsche gunst u niet in slape wiegen,
Toont uwen kloecken moet, ick hoop naer korten tijt
Sult ghy door Godes hant van Spaignen sijn bevrijt.
Laet vry Baldeus staen en al zijn lieflick spreken,
En hoort niet naer uw' volck dat u is afgeweken
En onder Spaignen staet; een die den vyant dient,
Al was hy 't van te voor, en is niet meer uw' vrient.
Die mette wolven woont leert mette wolven huylen;
Die mette Spaensche leeft en kan niet dan vervuylen
| |
[pagina 230]
| |
En ergeren van aert, die haer is toegedaen
Al is hy van dit lant is in het hert Maraen.
Ja, meer moet yeder stat voor sulcke schelmen wachten,
Dan voor het vyants heyr en openbare krachten,
Zy sijn die aldermeest verheugen in ons bloet,
En veynsen dat zy ons toewenschen alle goet.
Betrout op uwen God, al komt hy u bedroeven
En uw' stantvastigheyt met sware plagen proeven,
Hy isset die geneest zijn kinders die hy slaet,
Hy isset die zijn volck noyt in den noot verlaet.
Hy sal ten lesten oock verhooren uw' gebeden,
En komen als een helt in 's vyants heir getreden
Ontsteken en vergramt, en met zijn sterke hant
Den swarten Spaenschen hoop verdryven uyt ons lant.
't En is niet mogelick dat zijn rechtveerdig' oogen
Soo lange souden 't quaet van 't Spaens gebroetsel doogen,
Den grooten overdaet en wreede tyranny
En sal hy ongestraft niet laten gaen voorby.
Al beyt hy dickwils lang, al heeft hy trage voeten
Hy sal noch evenwel dit boose volck ontmoeten,
Hy heeft alree begonst, hy heeft de roe ontdaen
Daer hy den Spaenschen pracht sal me doen onder gaen.
Van Alckmaer heeft hy haer met schand' en schae doen wijcken
En in de Zuyer-zee Bossu zijn seylen strijcken;
Geertruydenberg is oock den vrydom weêr gejont
Dat onder het gebiet van de Maranen stont.
Hy doet oock t' uwer hulp den prince van Oraignen
Bereyden eene vloot tot onderganck van Spaignen,
Blijft ghy slechts wel gemoet, verdraegt noch wat de pijn,
Ick hope dat het haest met u sal beter sijn.
Doch ghy almachtig God, die om ons groote sonden
Hebt over ons, uw volk, dit swaer verdriet gesonden,
| |
[pagina 231]
| |
Die ons misdaden straft gelijck een vader doet,
Maer noyt van ons en scheyt uw' vaderlick gemoet.
Wy kennen onse schult, wy kennen ons misdaden,
De oorsaeck van ons pijn, de oorsaeck van ons quaden;
Wy hebben u gebot vertreden en veracht,
En onsen brooschen tijt in sonden doorgebracht.
Wy kennen 't, grooten God, uw' gramschap is rechtveerdig,
Wy sijn al dit verdriet en al dit jammer weerdig,
Maer ghy die u vermaeckt in een boetveerdig hert
Dat nedrig uytgestort voor uwe voeten wert,
Aensiet de plagen toch, die over ons gekomen
Soo menig duysent liên ons hebben afgenomen
En in het graf geleyt, aensiet den hongers noot,
Die elcken dag en nacht soo menig borger doot.
Ghy die van ons wilt sijn geheeten onsen Vader
Verdrijft van uwe stat den bloedigen verrader
Met al zijn wreet gespuys, toont dat hy qualick strijt,
Die winnen wilt het lant, dat van u wert bevrijt.
En laet niet ons gemoet, ons vryheyt, onse wallen,
Ons kinders, en ons huys in 's vyants handen vallen,
Op dat ghy niet en wert van den tyran bespot,
En dat hy niet en seg, waer is nu haren God?
En siet niet naer ons schult, en siet niet naer ons falen,
Want wilt ghy daer naer sien, wie sal de schult betalen?
Maer siet op Christi doot en uytgegoten bloet,
Dat met zijn kostlick nat ons vlecken al uytdoet.
Dit is al onsen troost, dit is al ons betrouwen,
Dit is daer wy ons hoop alleenelick op bouwen,
Wel wetende dat ghy noyt yemant en versmaet
Die op dien vasten pant sich t'eenemael verlaet.
Moordadigen tyran, het zal u dier opkomen
Dat ghy hebt tegen God de wapens aengenomen,
| |
[pagina 232]
| |
Ghy sult noch uwen loon volkomelick ontfaên,
Van al dat ghy aen ons onbillick hebt gedaen.
Het rat van uw' fortuyn sal t' zyner tijt oock keeren
En u uw' bloedig hert en tyranny ontleeren,
Ghy sult noch sijn betaelt voor alle uw' bedroch.
Al toeft de straffe lang, zy komt in 't leste noch.
REY van gevluchte uyt vlaenderen.
Wat stat, wat velt, wat vremde lant
Wat bos of onbekenden kant
Sal ons een vaste wooning geven,
Daer wy verlost van moordery,
En van de Spaensche tyranny
Met ruste sullen mogen leven?
't Sy daer de son het dorre velt
Van d'Africaensche ryken quelt,
En voert haer peerden naest de landen,
Daer Pales noyt yet groens en vint,
Daer 't heete sant den koelen wint
Zijn sachte pennen doet verbranden.
't Sy daer den winter trager gaet;
Daer zelfs de zee geketent staet,
En eeuwichlick met ijs gebonden,
In 't ryke van den droeven nacht,
Daer Ceres noyt, noch Bacchus lacht,
Daer geen genuchten sijn gevonden.
Daer geenen Tytir schapen weyt
En 't ongenadig hert beschreyt
Van Galathea, zijn vriendinne,
Daer noyt het dertel lam en springt,
Daer noyt den nachtegael en singt,
Beklagende zijn oude minne.
| |
[pagina 233]
| |
't Is eveneens waer dat wy gaen
Als wy den bloedigen Maraen
En al zijn tyranny ontloopen:
Als wy niet dag voor dag en sien
Soo veel onnoosel vrome liên
Verbranden of aen galgen knoopen.
Een deel in 't machtig Brittenlant
Sal aen den groenen Temschen kant
Zijn soete vader-stat vergeten.
Een deel sal by den Duytschen Rijn
Gerust en ongequollen sijn,
En van Maranen niet meer weten.
Och! Leytsche maegt; die nu benout
Den wreeden Spaenschen hoop aenschout
Sich rontom uwe mueren wenden,
Wert ghy verlost eens uyt den noot
In uwen alderliefsten schoot
Sal ick mijn levens tijt voleinden.
Ick sal de soete Vlaemsche locht,
Die my in 't leven heeft gebrocht,
En al mijn volck gewillich derven,
Voor u sal sijn het leste bloet,
Dat my bewaert en leven doet
Is 't dat ick mach uw borger sterven.
Ick sal uw' cijngels, die soo net
Met hooge boomen sijn beset
Daer ghy me trotst all'ander steden,
Ick sal de tuynen, die gelaên
Vol alderande vruchten staen
Gedurich dag voor dag betreden.
| |
[pagina 234]
| |
Uw' huysen die soo schoone sijn,
De zoete Zijl, den trotsen Rijn,
En nimmermeer beslijckte straten
En sal ick noyt om pracht of gelt,
Of yet dat aertsche sielen quelt,
Soo lang mijn leven duert verlaten.
Och hope, die mijn herte voet,
En mijn benoude pijn versoet
Hoe vrees ick dat ghy vals sult wesen,
Hoe vrees ick dat die schoone stat
Verandert in een bloedig bat
Noyt mijn verdriet en sal genesen.
Baldeus heeft aen elcken kant
Zijn ongenadig volck geplant,
In twee-en-sestich sterke schansen,
Niet een en mach daer in of uyt,
Den vjant al de wegen sluyt
Met roers, met sweerden en met lansen.
De sterckten sijn de stat soo by
Dat de verkosen ruytery
Haer noyt en heeft te baet gekomen,
De dertig schuyten wel gelaên
Die uyt ter Goude sijn gegaen
Heeft haer de leytsmans slaep ontnomen.
Zy stryen metten lesten noot
Berooft van wijn, berooft van broot,
Den honger is in alle huysen;
Een yeder mach geduerich sien
Dat haer de alderrijckste liên
Versaên met katten ende muysen.
| |
[pagina 235]
| |
De doot voegt oock haer kracht daer by,
Z'en laet noch mans, noch vrouwen vry,
Z'en weet noch goet, noch pracht te vieren,
Zy schiet in 't wilde sonder sien
Naer jonge volck, naer oude liên,
Naer ongespende teere dieren.
o Lieve stat, wanneer sal 't sijn
Dat ghy u sult verlost van pijn
Tot spijt van Spaignen weêr opsteken?
Dat ghy u over den Maraen,
Die sich wilt met u bloet versaên
Kloekmoedichlick sult mogen wreken?
Wanneer sal 't sijn dat ghy uw' hooft
Van alle ciersel nu berooft
Gerustelick sult mogen hullen?
Wanneer sal toch de blyde faem
Met uwen overwonnen naem
Al d'hoecken van de werrelt vullen?
Nu hoop ick eens, dan vrees ick weêr,
Mijn wanckel hert gaet op en neêr
't En kan in een gepeyns niet herden.
Och lieve stat, och, mocht ick sien
Den vyant van uw' mueren vliên,
En dat ghy mocht mijn voester werden!
Almachtig God, die alle dinck
Keert ende drayt met eenen winck,
God, vader der bermhertigheden,
Aenziet uw' volck, aensiet uw' stat,
Die op u heeft haer hoop gehat,
Die nu zoo zwaerlick wert bestreden.
| |
[pagina 236]
| |
Den vyant dorstig naer het bloet,
Daer hy zijn wreeden lust me voet,
Proeft haer met valscheyt te bewegen;
Ontdekt, o heere, zynen gront;
Toont dat hy soet spreekt metten mont
Maer dat zijn herte strijt daer tegen.
Belettet zynen boozen raet,
Zijn tyrannyen en verraet,
En ongehoorde schellem-stucken:
En laet niet toe dat nu voortaen
Den ongenadigen Maraen
Zijn wreede daden meer gelucken.
En ghy, mijn alderliefste stat,
Al sijt ghy van ellenden mat,
En laet noch uwen moet niet sincken.
Den tijt sal komen noch hier naer
Dat ghy verlost van alle vaer
Met vreugt sult uwen druck gedincken.
Het Nederlant sal sijn te nou
Voor d'eere van uw vaste trou;
Daer Phaebus 's mergens komt geresen
En daer hy 's avonts slapen gaet
Sult ghy voor yeder volck en staet
Een voorbeelt van getrouwheyt wesen.
En hout van die belooften niet,
Die u den valschen Spaignaert biet
Om u in zijn gewelt te krygen,
Wilt ghy zijn vaste trou bespien?
Gaet Haerlem ende Naerden sien,
En Zutphen en sal 't oock niet swygen.
| |
[pagina 237]
| |
Die op zijn trouwe stelt zijn hert
Verdient dat hy bedrogen wert,
En onder 't Spaensche jock gesmeten;
Want van te houden een verbont,
Dat namaels hem niet aen en stont
En heeft den Spaignaert noyt geweten.
Den Spaignaert volgt de Turcken naer,
Soo lange duert den eet by haer
Als zy profijt daer in sien steken.
Dit is alleen des konincx sin,
Al dat hy sweert is om gewin,
En om gewin mach hy 't oock breken.
Veel beter is 't den lesten man
Te wagen tegen den tyran,
En voor zijn vryheyt doot te vechten,
Dan het vervloeckte Spaensche jock
En onverdragelicken block
Aen onsen vryen hals te hechten.
Ick houde vast en voor gewis
Dat hy geen oprecht mens en is
Al schijnt hy 't mogelick te wesen,
Die niet veel liever eer en sterft
Dan hy den soeten vrydom derft,
Die hem natuer heeft aengewesen.
|