De dichtwerken

Door 't Kreupelbosch.

Wie in zijn jeugd op gladde baan

Te lang aan moeders handje stapt:

Geen stroobreed hoeft ter zij te gaan

Of op geen steentje trapt,

Wijl hij zich nimmer voorwaarts waagt,

Eer 't pad voor hem is schoon gevaagd, -

Hij heeft het zeker kalm en goed,

Maar blijft, bij 't minst verlet, een bloed.

Maar hij, die vroeg reeds heeft geleerd

Zich zelf te redden, waar het voegt,

Die, waar hij 't beter deel ontbeert,

Met minder zich vernoegt;

Al kruipt hij soms door 't kreupelbosch,

Hij maakt zich van de boeien los,

Hem door d' afhanklijkheid gesmeed,

En wordt een man bij lief en leed.

Daar loopen er, helaas! nog veel

Met dik en drab Jansalie-bloed;

't Wordt hun voor de oogen groen en geel

Bij 't steentje voor hun voet;

Ach, is hun jeugd nog niet vergaan,

Men laat hen eens voor 't schuthek staan,

Of maak eens d'ouden leiband los,

En jaag hen dan in 't kreupelbosch.

1854.