Het gheestelyck maeghden-tuyltjen toe-geeyent aen alle Godt-soekende maeghden
(1708)–Elisabeth van Wouwe–
AuteursrechtvrijStemme: O Mensch! ô edelen Mensch. (ofte) Wat staet hier in dit perck,, Een schoon Iesuite Kerck.KOmt menschen al gelijck
Bevat dêes leeringh wel,
Dat soo mist Godts rijck
Neerdalen moet in d'hel,
En dat dit vreet torment
Sal duren sonder ent,
Daer gy in swaere pijn
Eeuwigh sult moeten zijn.
2. De hel is eenen kuyl
Vol solpher, peck en vier.
| |
[pagina 207]
| |
Vol schroomelijck gehuyl,
En schrickelijkck getier,
Daer men niet hooren sal
Als jammerlijck geschal:
Wee my en had ick noot
Gelooft op d'aerd' soo snoot.
3. O schrickelijcken brant!
O vlammen vol torment.
Die pijnt van alle kant
En noyt sal nemen ent!
Om een doodt sond' alleen
Komt gy tot dit geween,
Want hier niet anders vlamt
Als de sond' die Godt vergramt.
4. Godts rechtveerdigh oordeel
T'welck de ziel condamneert,
Mits sy, haer leven heel
In sond' heeft gepasseert;
Dat bindt haer in dien kuyl
Met al haer sonden vuyl,
Daer sy eeuwigh in pijn.
Moet duyvels gevangen zijn.
5. Hier pijn' hun d'eeuwigheyt,
Eertijts niet g'extimeert,
Oock den verloren tijdt
Soo qualijck g'imployteert,
Het schrickelijck gesicht
Des duyvels ongetucht,
Want ieder sonde snoot
Heeft hier haer straffe groot.
6. De pijn der schaed' en spijt,
En schande over-groot,
Den honger men daer leyt,
Berooft van't levens broot;
Afgunst, nijdt ende haer,
Daer d'een d'ander versmaet;
Want een Moeder door nijdt
Haer Kindt vermaledijdt.
7. Men crijseltant van pijn,
Men vringht de handen hier,
Want 't leven moet hun zijn
Om te smaken dit vier,
Voor consolatie door,
Want dit vier en sal noot
Voor hun zijn uytgeblust,
t' Blijft eeuwigh tot hun onrust.
8. De duysternisse groot
Die men can tasten hier.
| |
[pagina 208]
| |
Den vuylen stanck en roock
Haer doet versmachten schier:
Wanhop' seer desperaet
Om dat het is te laet,
Want m'uyt dit hels verdriet
Niemant verlossen siet.
9. Maer 't swaerste dat m'hier lijdt,
En noch doet meeste pijn,
Dat is voor eeuwelijck
Te derven Godts aenschijn,
En den consciëntie worm
De ziel doet storm op storm,
Die noyt respijt en geeft,
Maer tot hun straffe leeft.
10. Noyt pen en schreef soo snel
Die maecken cost bekent,
De straffen van de hel
En al haer vreet torment:
Want desen poel der doot
Heeft een verdriet foo groot,
Dat d'oogenblicken daer
Schijnen wel duysent jaer.
11. O Sondaer! Siet dat g'hier
U sonden wel beweent,
Want gy comt tot dangier
Veel eerder als gy meent;
Siet dat g'u wel bereyt
Voor die langh eeuwigheyt,
Voorwaer het is te laet
Als gy voor 't Oordeel staet.
|
|