Het gheestelyck maeghden-tuyltjen toe-geeyent aen alle Godt-soekende maeghden
(1708)–Elisabeth van Wouwe–
Auteursrechtvrij
[pagina 146]
| |
Stemme: Al lijd' ick bitter smert.DE liefde is een deught
Van Godt geboren
Sy comt de ziel met vreught
Die s'heeft vercoren
In Godt als in haer eygen center leyden
Al vvaer sy soetjesn rust
Vol hemelsche vvellust,
Vol hemelsche vvellust,
Van als gescheyden.
2. Gelijck den Arent svveeft
In't licht der Sonnen
Soo doet een ziel die leeft,
In liefde vervvonnen
Geen touvv soo sterck die haer aen d'aerde can binden
Want haer hert en heel gemoet
Drijft naer dat hooghste goet, bis.
T'is Godt te vinden.
2. De liefde is een cracht
Van Godt vvilt mercken
In onse ziel gevracht,
Om haer te stercken,
Als Samson moet een ziel hier zijn geleken
Die door liefde gaet te velt
Tegen het hels gevvelt, bis.
Enhaer gebreken.
4. Die eens de liefde heeft
Die eens de liefde heeft
Oprecht vercegen
Sy d'al al te boven svveeft,
Wat haer gaet tegen,
Geen quaet soo groot, oft liefde can dat boeten
Want door haere groote kracht
Draeght sy des vyants macht, bis.
Onder haere voeten.
5. Als den mensch Godts gebodt
| |
[pagina 147]
| |
Had overtreden
T'vvas de liefde die Godt
Hier voor voldede
Want door sijn liefde quam by hem castijden
Om door arbeyt, doodt en pijn
Hem vvêer te maecken rijn, bis.
En te verblijden.
6. Het vvas dit minnevier
Dat Godt vol vvaerden
Die neder-daelen hier
Voor ons op d'aerden,
Het vvas de liefde die Christus dede sterven
Het vvas de liefde mede
Die ons sijn rijck vol vrede, bis.
Ded' eeuvvigh erven,
7. Wanneer het sondigh hert
Dit vier comt raecken
Terstont gesuyvert vvert
Door 't innigh blaecken,
Dat oock in Magdalena quam gedreven
Die men door liefde sagh
Seven mael op een dagh. bis.
In Godt verheven.
9. Ach aldergrootste Monerck
O Godt der minnen
Raeckt door u liefde sterck,
Mijn hert en sinnen,
Als fauvegarde vvil u liefde setten
In all' mijn ziéle cracht
Tegen des vyants macht, bis.
Om te verpletten.
|
|