Het gheestelyck maeghden-tuyltjen toe-geeyent aen alle Godt-soekende maeghden

[p. 143]

Van de Deught Ootmoedigheyt.

Stemme: K'segh adieu mijn Afgodin. (ofte) T'is goet Capucin te zijn.

LIeve ziel betracht de deught
Van ootmoetdigheyt verheven
Want sy doet de ziel herleven,
In een waer oprechte vreught
En die dêes eens heeft verkregen
Rust in een onwinbaer stede
Geenen strijt en gaet haer tegen
Want sy woont in't lant van vrede

2. Lijdt sy druck oft tegenspoet

Wort sy hier bespot bestreden
T'ly gelastert oft beneden,
S'houd dat voor haer beste goet,
Geen affront can haer turberen
Want s'ontfanght dat al voor vreught
Die doet sy de meeste deught.

3. Wanneer Godt haer hier eens laet

Sonder troost der ziel alleene
En soo dorr' als eenen steene,
In tentatie desolaet,
Sy seyt dan mijn ziel gepresen
Dat moet immers nu soo zijn
Gy en moght noyt weerdigh wesen
Om te lijden voor Godt dêes pijn,

4. Noyt sy haer en excuseert

Van haer fouten groot oft cleyne
Maer om Godt uyt liefde reyne,
Sy haer tot den gront verneert,
Sy en let op niemants wercken
S'is in s'anders fouten blint
Maer de minste sal sy merken
Die sy in haer selven vint.

5. De goey wercken die sy doet

Tracht sy t'houden heel verborgen
Want dit is haer meeste sorge
Daer sy haeren geest mede voed',

[p. 144]

 

Sy wenst onbekent te wesen

 

In dêes s'werelts wildernis

 

Saligh is een ziel gepresen,

 

Die haers selfs vergeten is.

 

6. O heyligh ootmoedigheyt

 

Die de Bruyt dus vol wellusten

 

Soetjens leyt in Godt ter rusten,

 

Van haer selven af gescheyt,

 

Adams geest leyt hier besweken

 

Want sy leeft in Godt alleen

 

S'werelts vreught hier by geleken

 

En is maer een droef geween.

 

7. O mijn ziel betracht dan hier

 

Dese deught weerdigh gepresen

 

Stil ootmoedigh en cleyn te wesen

 

Laet hier zijn al u plaisier

 

Wilt de hooverdy verpletten

 

Al voelt de natuer dus strijdt

 

Wilt haer vrees ter zyden setten

 

Want t'gaet voor de eeuwigheyt.