Het gheestelyck maeghden-tuyltjen toe-geeyent aen alle Godt-soekende maeghden

Van de seven Weën van Maria.

Stemme: Ach datmen dien tijt noch eens vondt, dat het coren de veertel twee schellinge golt. (oft) Doen Daphne d'overschoone soete Maeght.

O Maria gy hebt gepresenteert
U Kintjen van veertigh dagen out,
In den Tempel waer Simeon propheteert,
Het welck u bedroefden soo menighfout,
En sey dat dêes uwen Sone gepresen,
Die gy brocht in uwe armen getrouw,
Tot val en opstaen soude wesen
Van veel, en dat oock het sweert van rouw
U met droefheyt belaen
Sou 't hert en ziel doorgaen,
Over u Soons Lijden en bitter torment;
O Maria gy voelden stracks dese ellent.

2. Als gy ô Maget in ongenucht,

[p. 41]

 

Met u liefste Kintjen door bosschen en velt,

 

Naer 't Lant Egypten moest nemen de vlucht,

 

Om soo te ontcomen Herodes gewelt:

 

Wat droefheyt heeft hier uw ziele bevangen?

 

Wat ongemacken leedt gy op dêes baen

 

Het sweert van wee heeft hier met verstrangen

 

V suyver hert en u ziele doorgaen;

 

Den wegh was verr' en rouw,

 

Het weer was stuer en couw,

 

Het Kindeken teere daer gy vluchten mé

 

Was Godt uwen Heere en Conick vol vré,

 

3. Doch als gy hem verloren hadt,

 

Hoe was doen u suyver hertjen ia pijn!

 

Gy misten uwen weerdighsten schat,

 

Die gy hadt gemeyn by Sint Joseph te zyn,

 

Niet alleen onder de Vrinden en Magen

 

Ginckt gy hem soecken en op 't selve pas.

 

Maer door d'heel stadt van Jerusalem vragen.

 

Daer hy by de Doctoren was;

 

Als gy hem niet en vont

 

Van droefheyt schier verslont

 

In bittere suchten volhert gy tot dat

 

Gy wêer u lief Kintjen gevonden hadt.

 

4. Maer als ghy hem quaemt te gemoet,

 

Daer hy ginck al naer den Bergh Calvaer,

 

Lekende van het svveer en bloet,

 

Geladen met t' Kruys dat hem viel soo svvaer:

 

Gy saeght hem vallen en seer geslagen

 

Besvvyken onder dit svvaer gevvicht,

 

Hadt gy hem mogen helpen dragen,

 

Het hadt u bjden noch wat verlicht:

 

Hy sagh u droevigh aen,

 

Gy vviert met druck bevaen,

 

'T Svveert van vvêe en lijden van Simeon voorseyt

[p. 42]

 

Quam u hertjen doorsnijden in bitterheyt.

 

5. Maer als gy hem van 't Jods gespuys

 

Gespannen als een pees op den boogh

 

Met plompe nagels saeght hechten aen 't Cruys,

 

En hangen tusschen Hemel en aert omhoogh,

 

Gy stont daer onder met suchten en beven,

 

Op u soo drupten dat dierbaer bloet,

 

Gy saeght hem sijnen Geest oock geven:

 

Ach hoe vvas doen u reyn hert tegemoet,

 

Hadt Godt u niet versterckt,

 

Soo mijn Ziele bemerckt,

 

Gy hadt hier besvveken men sagh root als bloet,

 

V tranen af leken in overvloet.

 

6. Simeon dede met grooter eervveert

 

Het Lichaem van 't Cruys nu vvesende doodt

 

T'vvelck gy met grooten vveedom aenveert

 

Op uvven reyn maeghdelijcken schoot

 

Gy kusten 't Lichaem uvvs Soons menigh vverven,

 

'T Welck gy vol bloet en vvonden hier vint:

 

Het scheen gy soudt van droefheyt sterven,

 

Siende hier doodt u liefde kint;

 

Tranen in overvloet

 

Storten u reyn gemoet;

 

Waer mede gy 't Lichaem van uvven Soon

 

Hier bayden en vvasten suyver en schoon:

 

7. Sy namen met groot eervveerdigheyt,

 

O suyvere Maget u Sone vveer af,

 

'T Welck u vervveckte tot nieuvve droefheyt,

 

En leyden hem in een nieuvv steenen graf:

 

Ach liefste Moeder vvilt ons toch schencken

[p. 43]

 

Een reyn gemoet en medelydende hert

 

Dat vvy altijt met devotie gedencken

 

V leven Wëen en bitter smert,

 

Door al u droefheyt groot

 

Staet ons by inden noot,

 

Als vvy sullen scheyden uyt t'leven vol sucht,

 

Wilt ons dan geleyden in 't Hemelsch genucht.