Piet de Smeerpoets. De wreede Karel. De wilde Jaap.

[p. 9]

De wreede Karel.

Wreede Karel is 'n schrik
Voor elk onschuldig dier.
Als hij de poes maar plagen kan,
Dan lacht hij van plezier.

[p. 10]

 

 

De wachthond trekt hij aan zijn staart

 

Of lokt hij uit zijn hok,

 

Om dan op 't onverwachts het dier

 

Te ranselen met 'n stok.

[p. 11]

 

 

Tot dat Caro door pijn verwoed

 

De plaaggeest bijt het been aan bloed,

 

Die jammert nu ‘O, wat een pijn

 

Hoe kon ik ook zoo'n lafaard zijn.’