Jan de Snoeper. De muurbekladder

[p. 3]

De snoeper.

'n Pot vol lekkere stroop! denkt Jan,
Daar neem ik gauw een hapje van.
't Mag wel niet, maar 't is zoo fijn
En Moeder zal zoo boos niet zijn.

[p. 4]

 

 

De stoute snoeper likt en smult

 

Tot plots de pot van tafel zult.

 

O! Wee! dat had Jan niet gedacht,

 

Zoo'n groote plas kwam onverwacht.

[p. 5]

 

 

Bemorst met stroop, snelt hij nu lomp

 

Om zich te wasschen, naar de pomp.

 

Zijn broek en blous zijn vol gesmeerd

 

En Jan doet in zijn angst verkeerd.

[p. 6]

 

 

Want tot overmaat van zorg,

 

Stond bij de pomp een bijenkorf.

 

En een zwerm verzot op zoet,

 

Doet weldra zich aan Jan te goed.

[p. 7]

 

 

De bijtjes komen in grooter getal

 

En steken de snoeper overal,

 

Tot deze gilt en schreeuwt van pijn

 

En Moeder hulp brengt met azijn.

[p. 8]

 

 

En Neeltje wascht, in kokend sop

 

Jan's kleverig pak en hangt het op.

 

Zijn vrindjes kijken door de ruit

 

En lachen Jantje hartelijk uit.