Tusschen servet en tafellaken. Gezellige praatjes met onze Hollandsche jongens

[p. 3]

[Voorwoord]

Hoe zal ik u boeien, o gij dartele knapen, zoo tusschen veertien en twintig jaar, die gloeit voor voetbal- en tennisspel; - die mij, in uw genot verdiept, op uw rijwiel voorbij snort, - of in uw gestreept tricot met krachtigen arm de gieken doet voortschieten op onze rivieren; -

hoe zal ik het wagen aan uw kamerdeurtje te kloppen, gij arme blokkers, die alle krachten moet inspannen om uwe makkers bij te houden op gymnasium, handelsschool of hoogere burgerschool; -

of hoe zal ik aandacht durven vragen van u, die liefst van geen enkele inspanning weet

[p. 4]

en, op uwe sofa uitgestrekt, u verwondert dat iemand het leven mooi kan vinden;

of van u, die reeds op kantoren werkzaam zijt en u verheugt als eindelijk de avond u wat vrijheid, lucht en lichaamsbeweging brengt....!

Neen, ik maak mij geen illusies. En corps keert ge u allen met schrik van mij af.

En toch moet ik u allen hebben.

Misschien is daar een liefhebbende grootvader of tante, die u mijn boek cadeau doet. En als gij dan met een lang gezicht uwe dankbaarheid hebt te kennen gegeven en mijn werk fluks in een hoekje hebt gezet, volstrekt

[p. 5]

niet nieuwsgierig naar den inhoud, dan is daar misschien weer een trouwe moeder of lieve zus, die er in bladert, en, zoo in een gezellig schemeruurtje, eens zegt: ‘Och, Wim, dit moet ik je nu toch eens even voorlezen.’

Of: ‘Toe Piet, rook een sigaar bij me, en luister eens naar dit ééne hoofdstukje.’

Zulke vrouwen weten altijd precies welk van de 20 hoofdstukken u het meest zal pakken. En misschien zal, als dat ééne hoofdstuk u beviel, (ze zijn maar kort), er wel eens een oogenblik komen, wanneer ge, op uwe stille kamer gezeten, uwe deur op slot

[p. 6]

doet en heimelijk nog eens in mijn boek aan het bladeren gaat.

En als ge dàt nu maar eens een enkele maal doet, ben ik reeds tevreden.

Er is beweerd dat onze hedendaagsche jongelui gelijk telescopen zijn; gemakkelijk uit te schuiven, spoedig te doorzien en spoedig ook te sluiten.

Het is waar dat jongelieden spoedig openhartig zijn tegenover menschen, die hunne sympathie weten te winnen; maar het blijft toch een feit, dat in elk mensch, - jong of oud, - een innerlijk gedachtenleven schuilt, hetwelk niet zoo gemakkelijk te doorgronden

[p. 7]

is. Ik meen uwe frissche jonge harten te kennen, zoo willig tot opname van het goede, gloeiend van geestdrift voor al wat groot en nobel is; - vol liefde, maar koud in schijn; - bij uwe makkers wereldwijs als een man; - bij uwe moeder een kind nog, eenvoudig, vertrouwelijk, teeder.

Vergis ik mij, vergeef mij. Maar in zooverre ik u meen te kennen, kom ik vol vertrouwen tot u. Die kennis geeft mij de overtuiging dat mijn arbeid niet vruchteloos zal zijn geweest.