|
| |
| |
| |
Slotzang.
Wys: Lubin est d'une figure.
Daar zyn de afgewerkte stukken
Van ons Liedjesweefgetouw:
Onzen wensch mogt ons gelukken,
Yder een zyn zin te geven,
Staat niet in der menschen magt:
't Eene stuk is lang geweven,
't Ander slegts een el of agt.
De een kan veel besteden,
| |
| |
Winkeliers, die goed bestellen,
Schryven ons: ‘gaat uwen gang;
Weef de stukken dertig ellen,
En nog zyn ze ons niet te lang;
Kopers, die dit goed beschouwen,
Zien niet op een stuiver geld;
't Schynt, men wil iets overhouên,
Daar m' iets anders meê verstelt:
Toonden zeer bescheiden aan,
Dat de stukken, die we aanbieden,
Wat te lang zyn: 't was gedaan!
| |
| |
Schoon de raad, aan ons gegeven,
Waarlyk niet ver was gezogt,
't Tweede stuk was afgeweven,
't Eerste bynaar uitverkogt.
(Als ook met hun oordeel,)
Was 't niet reeds te laat.
Zangers, (onverbloemt gesproken,)
Is reeds, met een Vaersje of twee,
Uwen Zanglust afgebroken?
Lees dan voort; dus doen wy meê.
Gy kunt zelfs een Lied verdeelen
Zo als gy uw Psalmen doet:
Dat deel zingen, dat deel speelen;
't Geen meest strookt met uw gemoed.
| |
| |
't Geen zy voordeeligst vinden,
Neem een Liedje met malkander,
De eene valt ligt midden in;
't Einde smaakt misschien een ander;
Zo gy echter nog verlangen
Naar wat korter Liedjes, hebt,
Goed! men zal ze u doen ontfangen,
Zo dra gy 'er weer van rept.
Wy willen ons graag voegen,
| |
| |
Houdt gy ons dus aan het weven,
Dan zo zullen we uwen smaak,
Hoopen wy, genoegen geven,
En verbeetren met vermaak.
Weg dan met die vuiligheden,
Die het valsch vernuft u zend.
En wier nadeel op de zeden
Maar te weinig is bekent!
't Meest, dat ge u ziet bieden,
Geef ons, voor ons eerlyk poogen,
Vaderlandsche blyde Jeugd,
De eer, dat wy uw smaak verhoogen,
Ja verheffen tot een' deugd.
| |
| |
Daar wy 't Weefgetouw doen snorren,
En wel eens tot in den nagt
Werken, zonder dat wy morren,
Om dat gy ons niet veragt;
EINDE van het TWEEDE DEEL.
|
|
Auteursrechtvrij