Economische liedjes

[p. 101]

De avond.

Wys: Vous l'Ordonnez, je me ferai Connoitre.

Weg is de dag! hoe flaauw kan men ontdekken

Het geen nog straks ons aanblonk in 't gezicht;

Hoe zagtjes volgt de scheemring op het licht:

Zo zien we allengs onze oogen 't licht onttrekken.

Zie, de avond valt; 't gewoel begeeft de straaten,

De werkman treedt zyn warme woning in;

Zeer wel te vreên met eerlyk klein gewin,

Tracht hy naar schat, noch hoogverheven staaten.

Hy's moede en mat; hoe aangenaam is 't rusten!

Hy heeft zyn kragt niet voor 't gezin gespaart.

Zie hoe hy dut in 't hoekje van den haart,

Waar voor zich vrouw en kinderen verlusten.

[p. 102]

 

De koopman, moê van cyfferen en schryven,

 

Speelt een Piquetje, en drinkt een glaasje wyn;

 

't Heertje der mode, om ook nog iets te zyn,

 

Knoopt Beursjes, om zyn tyd dus te verdryven.

 

 

 

De braave vrouw zujt ge in baar kamer vinden;

 

Ze ontkleedt een kind, dat zy in 't wiegje leidt,

 

Terwijl het lacht, en speelt, en streelt, en vleidt;

 

En zy 't vertoont aan haaren welbeminden.

 

 

 

Dees Vader zit, nog ouwerwets van zeden,

 

By vrouwtje en kind, met een boek in de hand;

 

Of leest voor haar een maandschrift, of courant,

 

Terwyl zy breidt, al luistrend naar zyn' reden.

 

 

 

De Philozoof zit eenzaam in gedagten:

 

Het denken is zyn' liefste bezigheid;

 

Als hy tot nut van 't menschdom zich bereid,

 

Dan zal ik hem, dit eischt de reden, achten.

[p. 103]

 

De vriend der Deugd besteed zyn kostlyke uuren

 

Steeds aan iets nut, iets aangenaam, iets goed;

 

En daar hy dus, als mensch, zyn pligt voldoet,

 

Smaakt hy een vreugd, die 't leven kan verduuren.

 

 

 

De wufte knaap, vervoert door zyne lusten,

 

Sluipt nu reeds in het snood verblyf der schand,

 

Verkwist zyn goed gezondheid en verstand:

 

Mogt niet te laat 't geweten hem ontrusten!

 

 

 

Het juffertje zit met de naald, of boeken,

 

Of zingt en speelt, met een' vriendin of vier,

 

Een Vaderlands liedje op haar fraai Clawier;

 

Zy hoeft haar vreugd niet buiten's huis te zoeken.

 

 

 

Zo wordt veelal den avond toch gesleten,

 

Tot dat hy wordt vervangen van den nagt:

 

Gelukkig hy, die t' aller tyd betracht

 

Het geen word goed gekeurt van zyn geweten.