|
| |
| |
| |
Zeejongens liedje.
Wys: Van 't Kuipertje.
Ik ben nog wel jong, zie daar,
'k Trad nog maar een maand geleden,
Pasjes in myn tiende jaar.
Maar ik ben gezont; och heden
En het vaaren is myn lust!
'k Heb 'er myn moeder lang om gebrust.
Want zy, want zy sprak 'er, hoor Piet, bis.
Spreek my toch van 't vaaren niet! bis.
Dan kwam onze Peetmeu ook,
Om het my uit het hoofd te praaten,
Heer wat maakte dat Besje gespook!
Maar het kon geen kruimel baaten,
Zie het was 'er vergeefsch gefluit,
Pietje die won 'er het zeegat uit.
Moedertje! moedertje! zei ik, laat my, bis.
Toch in dezen myn keuze vrij. bis.
| |
| |
'k Heb het er eindlijk door geboegzeert.
Ik ben ook al aangenomen;
En die geeltjes zyn my vereert:
‘Hoor hier eens mantje, zulje niet schroomen;
Sprak 'er een Heer geheel in 't goud,
Toen hij my heel lang hadt beschouwt,
‘Als je, als je de Britten zult zien, bis.
Zulje dan in de kuil niet vliên? bis.
Hagelsteens! wat was ik boos!
'k Wierd zo rood als zyn monteering:
Borsje, dagt ik, waar je een matroos,
'k Gaf je terstond een schoone vereering,
Al was ik nog eens zo klein;
Maar je bent misschien een Kaptein,
Of de, of de Schoutbynagt, bis.
Daarom neem ik jou in agt. bis.
| |
| |
'k Nam beleeft myn mutsjen of.
(Pietje, dagt ik, wees niet verlegen,)
'k Zei, ‘myn Heer, met uw verlof
Nu dat ik heb dienst gekregen,
Zal ik je toonen, geeft het pas,
Dat ik nooit een bloô jongen was,
Die zich, die zich laf verbergt bis.
Als het vyands kanon ons tergt. bis.
‘Niemant heeft my hier gestuurt,
Zo min als myn makker Louwtje,
Die zich met my heeft verhuurt;
Wy doen 't op ons eigen houtje,
Hy's zo gaauw gelyk een blis,
En als ik, gezont en fris.
Beiden, beiden willen wy bis.
Vegten, slaande zyd aan zy’. bis.
| |
| |
Wel wat lachte die groote Heer!
‘Goed, 'k zal voor u zorge draagen,
En voor Loutje ook even zeer.
Zulk een slag kan my behagen,
'k Neem je voor myn jongens aan,
Jy zult met me naar boort toe gaan’.
'k Wist, 'k wist niet regt wat ik dee, bis.
'k Zwaaide myn mutsje, en riep hoezee! bis.
'k Heb alreeds 't geluk te baat,
'k Hoef van Louwtje niet te scheyen,
Hij's myn allerbeste maat;
En hy mag me zo dol graag leyen;
Wy gaan morgen met een wip
Over op het zelfde schip;
Want zo, want zo zonder jok, bis.
Sprak hy met zyn gouden rok. bis.
| |
| |
Grut! wat ben ik nu opgeschikt!
't Zeemans pakje staat my aardig.
Heer! hoe is myn mutsje bestrikt,
't Lint is wel een gulden waardig.
Kyk myn baaytje, en zyden doek;
Flink staat my myn langen broek:
'k Heb ook, 'k heb ook om 't fatsoen, bis.
Arikaters op myn schoen. bis.
'k Neem nu afscheid van de Liên.
('k Kan aan 't land niet langer duuren,)
'k Hoop a allen weêr te zien,
Moeder, Grootje, Peetje, en Buuren.
Word my een van hen gewaar
Dan is 't, ‘Zeeman ben je daar?
Draag u, draag u tog zo wel bis.
Als de braafste Bootsgezel’. bis.
| |
| |
'k Heb ook niet aêrs in myn zin,
Niemand hoeft voor my te vreezen.
'k Neem myne Officiers dus in.
o Ik zal zo vlytig weezen.
Springen als men spreekt, myn Heer
Roept my nooit de tweede keer,
'k Hou ook, 'k hou ook dag en nagt, bis.
Voor zyn' Scheepskajuit de wagt. bis.
Vloekt men by Gods weêr en wind,
Hoor ik vuile woorden spreeken,
'k Zeg dan: ‘Hoor, 'k ben maar een kind,
En jy kunt jou aan my wreeken;
Maar 'k zeg, dat die taal niet past,
Aan een braaven Zeemans Gast:
Vraag het, vraag het, 'k ben te vreê, bis.
Maar aan onzen Dominé. bis.
| |
| |
Heel het boeltje is al gereed:
o Wat is myn moeder goedig!
Z' heeft een mooyen duit besteedt,
'k Heb van alles overvloedig;
Maar voor dat men 'er naar gist,
Sluit ik het voort in myn kist.
Zo, zo leer ik zuinigheid, bis.
En doe als myn moeder zeid. bis.
|
|
Auteursrechtvrij