Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 526]

[Wie mij wat bloemen biedt, en 't zoete weren]

Wie mij wat bloemen biedt, en 't zoete weren
van weemoed volgens liefde-rijk gebod:
is zij mij minder dan het daeglijksch keeren
der helle hemel-spheren
in 't zéker oog van God?

Zijn mij die steeds-herhaalde en nieuwe geuren
wel minder, dan aan mijn vertrouwd gezicht
het kallem en het koninklijke beuren,
uit vochte en veer'ge veuren
der zee, het zonne-licht?...

- Wel word ik nooit het matelijke wikken
(o gulden pols die door mijn ooren klopt)
dat wijs bestieren zal en rijk beschikken:
een vlinder die, bij tikken,
zich wemelend ontpopt;

maar worde ik dan, ter diepste en warmste korven,
't framboosken, onder alle vracht geplet,
dat, kenen-rijk gekneusd en dood-verdorven,
aan 't laatste bloed gestorven,
den dag in geuren zet.