Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 517]

[Waar me uw hulp genaakte, en lachte]

Waar me uw hulp genaakte, en lachte,
lachte God uit uwe hulp.
In het nachtelijke fulp
ging een licht ontwakend wachten.

Waar mijn angst u zou verzorgen
in den nacht der ziekte: toen
streek van God een bleeke zoen
op uw aangezicht van morgen.

Ik en gij, - en tusschen beiden
beider zwijgen, vroom en bloô,
om wat schromend bindt. En zóo
aan ons zelven te verscheiden.

Blik in blik elkaêr te kennen
en verliezen, waar men vindt.
Oogen, heel der wereld blind
om aan Godes oog te wennen.