Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 470]

[De nacht, de zwoele nacht heeft me als een wijn bevangen]

De nacht, de zwoele nacht heeft me als een wijn bevangen.
Terwijl een schijnen-rijke wâ mijn brein omwindt
komt uit de diept geen dageraad mij tegenlangen,
omvangt me een woel'ge duisternisse die mij bindt.

Ik ben geen bake; geen verwijlen, geen verbeiden;
geen duizeling van hoop, geen duizeling van dood.
Ik ben alleen, bij holle ontstentenis van lijden,
ik ben niet meer dan lijdelijk een moeder-schoot.