Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 244]

[Daar, waar het woud van de open vlakte scheidt]

Daar, waar het woud van de open vlakte scheidt,
en mijner ziel een kalme maagdlijkheid
van land en lucht laat tegen droomen,
staat, kroneloos en zonder een gezang,
onroerend in den rilden lente-drang,
een rechte kreits van bleeke boomen...

Mijn hart is rijp gelijk een zomer-vrucht,
die schromend in den vromen avond-lucht
een lavende' adem hangt te wachten:
o kalme levens-zoen, o teederheid;...
- en gij, die me ál te trouwe makkers zijt,
o bleeke broeders, eeuw'ge doods-gedachten...