Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 52]

[Thans zijt ge béter, daar ge vredig zijt, en kuisch]

Thans zijt ge béter, daar ge vredig zijt, en kuisch,
gelijk de dorpel van een frisch en duister huis.
En zijn uwe oogen droef, zij hebben kláar gesproken:
ik heb de doornen van uw liefde-boom gebroken...

- Zóo is het góed, dat ge in mijn kálleme armen rust.
Een nieuwe lent kan thans om uw gebaren groenen...
En zoo ge nóg mijn mond, herdénken-lievend, kust:
gij kust een schoonen dood, de zoon van onze zoenen.