Verzameld journalistiek werk. Deel 1. Nieuwe Rotterdamsche Courant juli 1906 - juni 1907

[p. 520]

Nieuwe ministers

De heer de Trooz is geslaagd. Zelf is hij voorzitter van den ministerraad geworden en minister van binnenlandsche zaken. In het kabinet-de Smet had de Trooz ook binnenlandsche zaken. De Smet had financiën. Financiën krijgt nu Liebaert, die tot dusverre spoorwegen had. De Trooz en Liebaert zijn overgegaan uit het ministerie-de Smet in het ministerie- de Trooz. Liebaert had als minister van spoorwegen een slechten naam. Het spoorwegverkeer is sedert jaren in de war in België. Het ministerie-de Trooz heeft alzoo voor boven het ministerie-de Smet, dat Liebaert over den treinenloop niets meer te zeggen heeft. Blijft de vraag, of Liebaert beter dan de Smet's lands geldmiddelen zal kunnen beheeren.

De overige ministers zijn nieuw. Vooreerst Hubert voor landbouw, arbeid en nijverheid. Hubert is senator, maar geen figuur, die ooit op den voorgrond is gekomen. Van Davignon, die buitenlandsche zaken krijgt, is ook weinig bekend in het openbaar. Het financieel bezwaar van van Limburg Stirum kon hij zeker niet aanvoeren, want Davignon is schatrijk. Hij was tot dusverre kamerlid voor Verviers.

Beiden, Hubert en Davignon, zijn trouwe aanhangers van Woeste.

Kunst en wetenschap heeft Descamps-David. Descamps-David is een knap rechtsgeleerde, als kenner van het volkenrecht ook buiten de grenzen van zijn land bekend. Gezag in de Kamer heeft hij nooit gehad.

Renkin en Helleputte behooren tot de jonge clericalen,

[p. 521]

die het ministerie-de Smet hebben omvergeworpen. Aan Renkin is de portefeuille van justitie, aan Helleputte die van spoorwegen toebedeeld.

Delbeke is lid van den Antwerpschen gemeenteraad. Hij blijft in Antwerpen wonen; een spoorminister dus.

Generaal Hellebaut is de opvolger van Cousebant van Alkemade.

Het ministerie wordt van rechts met ingenomenheid en zalvende rhetorica, van links met spotternij en hoon ontvangen.

Wij wachten met spanning het programma af van het ministerie-de Trooz, schrijft de liberale Etoile Belge, die het kabinet doopt met den naam ‘kabinet van de maand van Maria’. Als wij ons niet vergissen, schrijft het blad, dan zal dit het laatste clericale ministerie zijn. Als dit ministerie nog voor de aanstaande verkiezingen komt te vallen, dan zal de tang niet meer voldoende zijn om uit de clericale partij een kabinet ter wereld te brengen, maar dan zal de keizersnede noodig zijn, en dat zou moeder en kind wel beiden het leven kosten.

En de Peuple schrijft: Mogelijk zal de nieuwe troep ministers zijn best doen, den indruk te wekken, of er een nieuwe koers zal worden ingeslagen.

Maar wij behouden ons het recht voor, tegenover het gesjacher en geknibbel waar deze regeering van fortuinzoekers uit voortgekomen is, haar staatkunde een dubbelzinnig werk te noemen; deze lieden zullen nooit naar hervormingen voor de arbeiders grijpen dan om de volkomen bevrijding van het proletariaat tegen te houden. Het is de taak van het proletariaat, ze weldra ondersteboven te gooien om eindelijk het tijdperk van waarachtige de-

[p. 522]

mocratie aan te laten vangen.

De XXe Siècle, het orgaan van Helleputte en de democratische katholieken, spreekt over het ministerie de Trooz als over een bewonderenswaardig werk dat gewrocht is. Eindelijk dan is geschied wat onmogelijk scheen. De twee fractiën van de clericale partij zijn in eenzelfde ministerie vertegenwoordigd. Heel de rechterzijde juicht en morgen zal het katholieke land juichen. Het kabinetde Trooz is het kabinet der katholieke concentratie.

De XXe Eeuw heeft gelijk. Het is een kabinet van katholieke concentratie, in zooverre als de beide fractiën der katholieke partij er in vertegenwoordigd zijn. Maar dat deze uiterlijke eendrachtsvertooning tot eendrachtig handelen zal kunnen leiden, tot iets anders dan eendrachtig stilstaan, dat verwacht bijna niemand. Dat verwacht de linkerzijde niet, en van de rechterzijde zullen er ook niet veel ernstige menschen zijn, die het in gemoede mogelijk achten.

Men is benieuwd, wat voor een diplomatiek stukje het regeeringsprogram zal blijken te zijn.

N.R.C., 4 Mei 1907.