Verzameld werk. Deel 1. Lyrische poëzie

(1948)–Karel van de Woestijne– rechtenstatus

Aan eene vrouw vertwijflend te beminnen	449
Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uwe oogen	419
Aan u, van u dees stille droom	306
Aarde, over-oude, ik ben van u gescheiden	630
Ach neen, 't en is de troost nog niet	677
Ach weet ik?... Welke daad, die de uitkomst spelt	359
Als, bij moe-tanend avond-lichten	46
Als ge op de bangende avond-peis	217
Als gouden olie en haar volle vracht	450
Als ik u zie, dan glimlach 'k om mezelf	450
Al staat der zolen paarse schaâuw	202
Als zwaal'wen die, bij regen-weêr	96
Anijs, anijs, o plots gerezen	685

Beeld: hijgend danser tusschen God en mij	439
Berust in de avond-peis, berust in de oude wanen	230
Beschouw dit grauwend aangezicht. Gij zult er vinden	721
Betoovering! Alwaar ik ga	241
Bij 't venster met het enge vergezicht	816

Cierlijk-troon'ge onsterfelike Aphrodita	397

Daar, waar het woud van de open vlakte scheidt	264
De avond, gelijk een aêm aan zoelen mond ontvloten	154
De avond is óp-gegrijsd, hoog tot de exieme starren	782
De boomen langs den weg hebben de' avond in stralen	775
De dagen, - waren 't dagen?... 't Schrijdend uur	319
De dag is moede en stil, en de uren gaan verbleeken	476
De dag schuift vóor den Dag gelijk een lucht vol rozen	583
De dag, - zooals een zoele zoen	137
Dees heele liefde is heen gegaan	310

De gore kroeg geslote' en dood de kaars, die blaakte	269
De keuken is geboend nog vóor ik binnen-treed	650
De koelte neigt den avond over	307
De koffen aangebleekt van ongebluschte lucht	605
De laatste stralen - waze waaiër, vage stavend	781
De ladder en de koorde; 't stroo; de gladde kilte	218
De loome en zéek're spanen van den Tijd	703
De loome vlerk gebroken	282
De luchten hangen vol dagen	29
De meester-drijver droomde een wondren droom	817
De meiskens uit de taveernen	607
De morgen, lijk een prevel-beê	287
De morgen was in stralen niet ontloken	294
De nacht, de zwoele nacht heeft me als een wijn bevangen	528
Den duisteren schacht van elk verlangen	239
De oneindigheid, gebreid alover de einder-lijnen	288
De oude getouwen, en de smidse in blij bedrijf	65
De riemen, zwaar van wier, ter ruste; in zwoele dampen	378
De rozen doomen en daauwen	254
De rozen wegen van den regen... - Vreemd gemoed	153
De scheiding, paars, van schaduw en van licht	453
De schoonste nacht en is zoo schoon	400
De stille strengeling der vuisten	207
De stille zonne daar ik zit, voor mijne woning	227
De stilte regent. 't Geuren teedere anjelieren	162
De stoere boeren hebben gansch 't woud uitgeworteld	836
De stralen - wegen schril gebroken door de wolken	832
De trage dagen van uw tanig vlak, o water	101
De treinen blazen de aard het zuigen toe der zeeën	613
De tuinen galmen in de walmen van den herfst	722
De vrouwen die ik heb gekend	94
De Waag aan mijne slinker-zijde, en aan mijn rechter	747
Deze avond is gelijk een stil-verlicht paleis	35
De zee bedwelmt me als kirsch-gedrenkte perzik	446
De zee boetseert me. Ik word weldra gelijk	447
De zee is jong en krult als 't haar	446
De zee wacht. Maar ik doe mijn deure dicht	543

De Zomer is - geschommeld in zijn wijde vrede	819
De zon ligt in mijn linker-hand	619
De zonne staat me in 't aangezicht	300
De zon staat al den over-kant	679
Die mijn linker-hand omvingert	569
Diep aan uw hart, diep in uw haar te zullen slapen	534
Dit is het huis dat niemand heeft ontsloten	117
Dit is misschien het laatste lied	289
Dit wordt geen lent'. Geen dag en zal de smoore' ontrijzen	491
Doch Dante, al smalend: ‘Arme stakker! En de Liefde?	753
Doch waar, zijne oogen groot, maar de aedren aan het paarsen	467
Doch zoude ik, die met stalen web me heb omgeven	751
Dwing uw gevuld gelaat in de engte van dit masker	455

Een bloem springt open. En de dag springt open	453
Een dubbel-loot'ge beuk - twée scheute' éen stam ontschoten	180
Een echte Vlaamsche herberg	799
Een Engel heeft, van vóór zijn vromer aangezicht	204
Een huisken: leemen muren	797
Een man die, moede en levens-mat	347
Een peerlemoeren schaal, neigt lucht den zee-barm nader.	448
Eens groeit een boom uit mij, en 'k weet denwelke	556
Eens, in 't midden van den nacht	826
Een ster: een klompken ijs tusschen mijn heete tanden	428
Een trage wingerd om mijn deur	357
Eenvoudige arbeid, als een brood dat geurt en blankt	728
Een vrome, koper-schoone woon	195
Een vrucht, die valt... - Maar 'k wijle in 't onontwijde zwijgen	531
Eén was, die áan ze voerde, en vreemder scheen me 'k Weet	396
Een zatheid?... - o Verfoéibre wetenschap	336
Een zatheid? - Zie, hoe alles weder blij	325
Een zeil, een zeil! Zie 'k daar geen zeil, gespannen	611
Een zelfde droom die wies op beider aangezichten	670

Ei! zwaluw uit den hoogen	787
- En bukkend onder 't juk, en slepend hunne keten	792
En dan: mijne Eva...	338
En de oude huizen staan de straten langs	795
En een lang dik meisje	449
En hoor uw hart: hoort gij uw hart niet slaan?	549
En ik, Ikaros, die beneden viel	825
En 'k ging. Thans kreeg mijn tred een klank van brons	708
En 'k stond... De nacht werd zwarter steeds; er ging	705
En langs de straten gaan ze, de orgeldraaiers, malend	791
En of ik déze vrouwen minde?... o Moe gedenken	373
En op de kussens uitgestrekt, het hoofd met palmen blaren	789
En 't is het uur van hoop misschien... - Ziet: elke deur	392
En toch: en was 't een schoone logen niet	351
En tóch: geen zatheid: - Als een hooge baak	329
En weder zag 'k de vreemde moeder aan	716
En - weêr sta 'k, mijn gelaat naar blinde toekomst toe	754
En zie: daar werd het wakker. 't Dikke hoofd	715
En zie, naar 'k wijle, in weifels ijlten, aan den zoom	748
En zou 'k dan ommezien en schromen? - Zie 't Verleên	752
Er brandt - alwaar de laegre zonne zengt	256
Er gaat een goede beedlaar langs den weg...	69
Er is geen smart te groot voor ons	582
Er is geen tijd. Wat gistren was	574
Er is, tusschen den dubblen glans der laan	441
Er komt iemand bij mij, dien 'k nimmer zag	627
Eroos, eens op eenen dag	828
Europa ronkt en rilt al onder 't stompe stampen	743

Gebogen, ach, gelijk de nacht gebogen	644
Gedrochtelijk gebaard uit vol-gepropte kolken	284
Geduldig als een dag die geene daden vraagt	119
Geen avond over 't bed die het niet heet en blaast	450
Geen klok omgolft den dooven toren	585
Geen zomer-schaaûwe is schoon als 't beeld, in volle teilen	189
Geheimvol door 't duister omsluierd	798
Gekomen met een zoeten mond	91

Gelukkig wie zijn drift de toomen heeft gegeven	156
Geluk, zoo zedig en zoo zeker	95
Gelijk een arme, blinde hond	387
Gelijk een bete van uw tanden	296
Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt	529
Gelijk een zwerm van koopren vliegen	380
Gelijk het gonzend bliksmen van motoren	562
Gereede weelde, die het kleed van onzen disch	260
- Gestrekte, wiens geneucht naar weêr-klank van uw leven	671
Getaand het dag-geweld	214
Geur van het reeuwsche beest; geur van de beursche vrucht -	643
Geven, geven! Alle vrachten	651
Gezapig als den zoen van koele kinder-lippen	229
Gezegen mijn gezoende mond	212
Gezichten mijner dood, ik draag in mij	32
Ginds op de onmeetbare heide, de glanzige, zonnige heide	788
God, die mijn maat hebt vastgesteld, gij leert mij krimpen	458
Goedheid, goedheid gelijk een zuster aan mijn zijde	70
Goôn-gelijk schijnt dées me te zijn, de man die	401
Groeien uit het brassend weven	572
Gij bestiale zaligheid van jonglings-liefde	451
Gij brandt mijne oogen toe, gij brandt mijne oogen open	510
Gij daalt aan beide zij naar waar mijn leden wegen	247
Gij die gebaard hebt, en in moeder-smart gestaan	41
Gij, die geen Vader wezen zult	756
Gij die ik deelzaam in mijne eeuwigheid	758
Gij, die ik zoet te slapen leide	696
Gij die 'lijk een verwijt gaat wegen in mijn zwijgen	487
Gij die mijn kommer-ziekte in deemoed tegen-lacht	481
Gij die ten wagen weegt van stampend-ijvre dansen	206
Gij die u, stèrker liefde omgord	480
Gij die, waar 'k iedren ochtend ga	697
Gij, die weendet om mijn lijden	698
Gij draagt een schoone vlechte haar	265
Gij draagt het gladde mom der dood	745

Gij hebt het duistre hart der al te roode rozen	118
Gij hebt te zeer van blijde logen	484
Gij kunt niet wijken; en ik zie uw lippen prijken	51
Gij lengt uw schaduw uit, die reikt ten hemel, waar	267
Gij menschen, die misschien me in laetren tijd gedenkt	516
Gij moogt niet heen: nog ben 'k geheel van u bevaên	422
Gij rijst aan mij gelijk een vlindering van bloemen	568
Gij spraakt: ‘En slaak uw vreugd, noch laat uw oogen toe’	87
Gij spreekt geen woord, o vrouw, maar weent aan mijne zijde	485
Gij spreekt van God, mijn vriend, heel vroom en stil	458
Gij wast aan mij gelijk de winde	695
Gij wenkt. Uw blik ontwekt de blikken mijner oogen	749
Gij, zangers van het blijde lied, gaat langs de baan	804
Gij zult me niet meer kennen, die me kende'...	52
Gij zult mij allen, allen kennen	501
Gij zijt altijd de Naakte en de Verzaakte	421
Gij zijt de goede vrouw ten drempel mijner dood	22
Gij zijt de hond niet aan de deur van uw geluk	546
Gij zijt een bloem, - en 'k ben alléen met u	577
Gij zijt gedrieën die mij eert	417
Gij zijt me koozend toe-getreên	385

Handen, die van goeden wil	560
‘Hang gij, met uwe hande' als spoelen, ter warande	179
Harde modder, guur krystal	530
Harmonica te spelen aan de zee	445
Heb ik genoeg u lief-gehad, doorschijnend glas?	578
Herinneringen zingen, kind, uw wit gelaat,	24
Het huis is rondom mij vol sletten en soldaten	561
Het huis is vol van u. De stilte weegt, verzwaard	508
Het huis mijns vaders, waar de dagen trager waren	15
Het huis waar eens mijn rouw door hing	384
Het is het uur van zoet mistroosten... Elke baan	391
Het is of alles nog gebeuren	628

Het nachtuur waakt; en 'k waak. - Wat zijt ge diep en schoon	509
Het paard wringt als een zilvren visch. En de ijlte is rood	442
Het waren, wist ik, - en ik schrikte bij mijn weten	371
Het was een avond dat ik langs de heuvlen neder	374
Het was te sterk, mijn God, het was te sterk	823
Het weze dan, dat ik thans weêr uw lief zal wezen	55
Heupe die ligt gelijk de lijne van de zee	451
Hier is de duisternis gegroeid	299
Hier, waar het gieren zwiert, ter glinster-klare hillen	283
Hoe ben ik aan me-zelf, hoe ben ik aan 't verleden	133
Hoe leven in mijn oog, bij glanzen en verglijden	129
Hoerdi mijn liedt al doer die sale	805
Hoe vaak, nog voor mijn boot de vriendelijke kreke	367
Hoe wordt mijn lippe week	126
Hoe zal mijn woord uw stil bewegen streelen	21
Hoort de regendroppen op de glazen	794
Hoort het lied der markiezinnen	808
Hij die den druivelaar allangs 't gelinte leê	191
- Hij die de schoonheid van haar strenge roede sloeg	376

Ik adem bij de goden	683
Ik ben de hazel-noot. - Een bleeke, weeke made	646
Ik ben de schoone roode vrucht	377
Ik ben de trage lei der beelden afgevaren	188
Ik ben geen wakkre lente of een gezwollen zomer	645
Ik ben het eeuwig bed, het eeuwig leêge	744
Ik ben met u alleen, o Venus, felle star	494
Ik ben niet minder dan wie met een sterk gelaat	425
Ik ben ten hoogsten berg gestegen	302
Ik ben 't geduld der brooze en lustelooze menschen	609
Ik ben u moe. Gij hebt mijn traagste hoop vermoeid	483
Ik ben van u, die - heel van onbegrepen vragen	121
Ik bind u binnen 't Woord, o Jaar, gelijk de boom	199
Ik bleef; en zag hoe de avond naar een bleekre zee	369

Ik bood hun waapnen en gebloemt. - Zij kozen waapnen	803
Ik doe mijn maal van zuivel, brood en noten	755
Ik dorst uw roerloosheid te naêdren	684
Ik draag u aan mijn hart, al ben ik járen-zwaar	59
Ik droom uw droom; gij droomt mijn droom. Wij beiden	533
Ik hadde, o gij die toe me staart, wier oogen zwijgen	675
Ik heb de heemlen vol gezien	676
Ik heb dit hooger oord gekozen tot mijn woon	620
Ik heb een menigvuld'ge vacht	680
Ik heb een vrouw; ik heb een kind	258
Ik heb, het brein van spijt doorwoed	257
Ik heb mijn zuiver huis gevuld	532
Ik heb u niet dan in mijn hart geweten	122
Ik heb u niet gekend dan in dees nieuwe vreeze	503
Ik heb uw beetre vreê gewacht	236
Ik heb vandaag veel moede boeken door-gemaakt	147
Ik hoor de nacht die nader-zijgt	54
Ik ken ze. - Een dag, dat van het gulden loover	399
Ik kom alleen, bij nacht, in deze zee-stad aan	541
Ik landde, alleen. Mijn sprong in 't ziltig zand	704
Ik lijd... - Gij die, gedwee, mijn luimen hebt geleden	262
Ik mag wel sterven, zegen-vol, te dezer plaatse	448
Ik naerde, en toen ik nader was gehéel	709
Ik open me als een oog, den nacht verloren	612
Ik scheer de muren; - als een rechthoek ligt	442
Ik stond... Wat dreef mij hier te dezer reê?	705
Ik vraag den vrede niet: ik vraag alleen de rust	502
Ik wandel bij de boomen die mijn jeugd	441
Ik was een goeden zoon gelijk	92
Ik weet dat ik mijn dood bereid, wanneer ik wil	726
Ik weet: ik berg iemand in mijne woon	624
Ik weet niet wat ik heb gedaan	71
Ik wete dat ge ontwaken zult, dewijl ik wake	478
Ik wilde, dat ik was als dezen zang	382
Ik wil geen ander heil, in 't schaad'wen van dit leven	764
Ik wist het wel: gij kond't mij niet verlaten	451
Ik zal u niet beminnen	45

Ik zeg niet: ‘Ik’; ik zeg aldoor maar: ‘Gij’	457
Ik zet mij naast mijn naakte zuster	535
Ik zie me-zelf weêrspiegeld in mijn glas	453
In lage leêgte neêr-geleid	678
In naam van Vader en van Zoon	653
In 't bolle zeil de zon die, rond en bleek, ten luchte	276
In 't bosch een late bijle	228
In 't halve duister nog der kamer... - De oude tuin	353
In walg voor al de driften, laag en geil	813
In zilvren droomen zoel gehuld	232
Is het een droom; is het, in deemsterenden sluimer	379

Jaag naar huis, o hart: gij vindt er:	443

'k Ben eenzaam-droef, in 't geel-teêr avond-dalen...	19
'k Ben hier geweest, 'k ben daar geweest	554
'k Ben zwaar en moede, heden... o Verleden	253
Keer niet Uw oog van wie Ge in vrede leven liet	66
'k En wil geen ander heil, in 't schaad'wen van dit leven	668
'k En wist; maar 'k voelde aan mijn plots-zwijgend hart	707
'k Hadde u gewijd mijn meest geliefde logen	731
'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend	527
'k Heb mij verlaten aan de druif en aan de roos	647
'k Heb noodloos door den boôm geboord	545
'k Heb u dees heelen dag gewijd	305
Kind met het bleek gelaat, dat van uw wijde blikken	479
'k Leef in mezelf gewenteld als een rups	458
Kom, laat ons gaan door 't land der herfsten... Ooftbeladen	23
'k Verzoek de zee, 'k verzoek geen aarde en hare vruchten	648
'k Zit met mijn lamme beenen	559
'k Zwelg in versterven, ik die van het heetst begeeren	755

Laat me, vijver, waar ge ontwaakt	251
Laatste papaver in een wijden, wilden tuin	454
Laat Uw trage wake duren	725
Landschap: boomen van licht, bij 't óp-stralende blaken	783

Leeg schelpje aan nachtlijke ebbe: ik; maar de stad	442
Leidt me nu ten stillen tuine	812
'Lijk de onderzeesche stroomen	200

- ...Maar een looden dag	341
Maar ik zag	710
Maar neen: gij zult het nimmer weten	350
Maar neen, o smale smaad, en wijl, maar wil verscheiden	157
Maar 't ander kind, dat lag ter linkre zij	712
Martha gij, en Magdalene	420
Me in uwe vreê te mogen storten	301
Menigte, uw geur bijt mijne lippen stuk	442
Me-zelf voorbij; me-zelven tegen...	637
Mijn God, gij ziet de zee die wemelt in mijne oogen	610
Mijn hand, der spâ verzwaard, heeft 't winter-zwijn gekeeld	187
Mijn harte, 'lijk het wuivig pluis der dichte vachten	263
Mijn looden brein haalt naar beneên mij aan	457
Mijn oogen toé voor 't dage-licht	386
Mijn rechter oog ziet blank, mijn linker zwart	453
Mijn stemming is als van een groot, wijd meer	818
Mijn vriend, gij hebt den geur der groote magazijnen	442
Mijn zwarte zee, 't is of 'k u moet genieten	446

Naakt in de poort der groote boomen	205
‘Naar Oost-land willen wij varen’	608
Nacht. - Aan het open raam waar mijn begeerte huivert	281
Nacht over zee: nacht over zee: een luie maat-zang	446
Neen, ik ben blind gelijk een bloed'ge roos	454
Neen, ik en fale niet: het leve' is groot en schoon	174
Neen: 'k ben (waar 't rijpend ijs de waetren heeft gezogen)	649
Niet hij bemint die meent: hij moete in vroeden waan	155
Niet waar? Een snede vleesch op deze snede brood	259
‘Nimmer zult ge 't licht beletten	548
Nog nauw een vinger klaarte, en om de ruige rotsen	390

Nog voor al ochtendlijk gebeur	309
Nog vóor de glans van een dagen	632
Nu hebbe ic ghedicht een goedt nieu liedt	806
Nu heb ik hoog in 't blauw een huis gebouwd:	811
Nu 'k dézen vrede ken, heb ik mijn dag gedeeld	240
Nu laat de hand van den goeden kunstenaar mij 't hooge	815
Nu - wilt ge goed zijn? - hou uw tranen in	821

- o, Azaleeën, hemelsche azaleeën	793
o Blik vol dood en sterren	537
o Breek uw kloppen in uw steen-harden wil, hart	834
October draagt in vreê wie sober heeft genoten	49
October, slooper van mijn streven en mijn hopen	215
o Dat van vroomre schoonheid loom	297
o Geef me een handje, kind: ik word een blinde	454
o Gevangen geest, getogen	511
o God, ge zijt in mijn verleên geweest	457
O God, ik heb den geur der vlieren om me henen	667
o God, o God, ik ben vandaag me-zelf geweest	458
o Gruwbare eenzaamheid van wie te schóon zich weten	365
o Gij, die 'k met de bittre borst der levens-wijzen	190
O Gij, die kommrend sterven moest, en Váder waart	11
o Gij, die stil gebogen zit	261
o Gij, mijn vreeze en mijn begeert	295
o Gij, wier vreez'ge zorg ten spiegel van mijne oogen	674
o Gij zult schoon zijn over zeven jaar	449
o Kernig-sterke levens-geest	362
o Kleine vrouw met uw grauw-treur'ge huid	450
o 'k Weet dat ik onttogen aan 't orkaan	544
O, laat me zien uw god'lik aangezicht	801
o Lampe, waar de kelk der stille vlamme ontluikt	158
o Late dag, gij smaakt naar water en naar rozen	426
o Levens-vrees!... Gelijk een distel in	345
o Licht der zee, o saeblen licht der zee	446
o Luisterende zee van grijze zijde...	445
o Mijne vrienden, toen 'k ten strande weêr	717
o Naakte liefde, grijs en broos	298

Ons lust, van dubblen drift verlamd	266
Ontrouwe zee, en toch zoo trouwe zee	824
Op-eens: de vreed'ge nacht ontstelt: de luchten duizlen	393
Open de deur. Ik ben een vreemdling. Ik ben moe...	75
o Rozen-regen om den doren	358
o Schaemle liefde-vlam, die brandt	686
o Scherp ontwaken uit den schoonsten droom	317
o Schoone boom die, branke aan branke	354
o Stede-laan, wat zijn uw meisjes schoon	441
O Trouwe vriend der oude dagen	735
Oud hart, dat niet bemind en heeft	723
O van 't ongerept ontroeren	682
Over alle daken	293
Over de zee hangt matelijk te tampen	542
o Volle dag, gij weegt in 't onvoldaan verlangen	161
o Vroomheid, dat het weêr mocht zijn	223
o Vrouwen-leed in liefde-ontvange' en leven-telen	175
o Vruchten-leêge schaal, o flanken rijk aan reuken	623
o Werkt mijn weel'ge zee 't wijd breiden van het licht	831
o Zaad dat zegeviert, na de eeuwe', in deze knoppen	242
o Zee, die mijne lip doorkeent met zout-krystallen	429
O ziek, onzeker en onzuiver	496
o, Zoekt uw heil op de aardsche wegen niet	810
o Zomer, die me weêr komt vinden	255
o Zon, gij smijt uw hagel in mijn aangezicht	453
o Zoon te zijn van hemel en van zee	447

Regen op zee. - Ga vochtig-zoele doeken leggen	445
Regen, regen in den tuin	688
Reik ik de hand? De kanker van mijn aanzicht	454
Rood rolt de bol der zon over den einder	445

Schaduw in den schaduw zijn	550
Schuiven der zee: taf scherend over taf	445
Sluit uwe oogen op het licht	570
Stad: eind-punt; vierkant; rust en zekerheid	443
Stilte is de stelligheid die nooit begeeft	567

Tafel. En paars-gerand een wijn-vlek. Naast den stempel	458
Ten tragen heuvel-flank waar trouwe schaaûwen valen	238
Ter loome zee met slappe zeilen	687
't Gebladert' staat verdiept; de dag verzaadt het loover	427
't Gewicht van vijftig jaar, o God, in Uwen schoot	759
't Gezicht doorkraauwd, dat tintel-gloeit. Ter lippe, kenen	286
Thans gaan de wateren den hemel kleeden	635
Thans is het al voorbij: de sluiers zijn gezonken	486
Thans is het uur dat schaaûwen neigen	25
Thans zijt ge béter, daar ge vredig zijt, en kuisch	44
't Is triestig dat het regent in den herfst	31
't Is triestig, dat het regent op den Herfst	820
Toen ik de reize heb aanvaard	681
Toen 'k sprak en had ze mij niet aangezien	714
Toen 'k zóo de beide kindren had gezien	713
Toen 't zou geschieden, en de ban me trof	340
Toen zei ze: ‘Meester’; en vergleed...	252
Tot plots ze vóor me staan, en bral om mijn verbazen	395
Tot uw eeuwige lijne gekomen	275
Treed in. Gij die mijn hope en die mijn deernis zijt	730
Troost, die mijne oogen sluit, en rustig-rijpe buiten	139
Trots, die mijn harte hardde, als ijzer	500

U is onze lofzang, krekel	830
Uit zoet-weemoedig sluimren, schel	349
Uit zucht-gesleten schemer, hemel-waarts	277
Uren van harde macht, waar 'k in de zwartste nachten	479
Uur: vlerk die verschiet, bliksem. En... eene roze	454
Uw aangezicht is bleek 'lijk 't mijne wordt. - Terwijl	507
‘Uw eenzaamheid? Gij zijt als die wolvin	547
Uw lippe roert. Doch mijne moeheid heeft verstaan	750
Uw mond en lijkt mijn mond dan in zijn bitterheid	120
Uw trage mij-waarts draaiend oog, o Vrouw, uw ooge	449

Vaarwel. - Dit is de tijd, en 't ademen, en 't geuren	243
Van alle reis terug nog vóor de reis begonnen...	495
Van boven wentelen naar onder; zie	455

Van u bezeten, God, als van een vrouw bezeten	457
Van uit een bleeken morgen	407
Van ijzer zijn, in ijz'gen voorjaars-dag	285
Verbeurd van alles - o verscheurde droom-gemoedren	763
Verlangen, doode bloem: ik ben een horzel	450
Verloren tijd, hoe schoon vind ik u weêr	441
Vermits géen dag me ooit wekt en nog deze oogen open'	733
Vervarelijk festijn voor onverzaedlijk dorsten	475
Verzoenens-schoone vrede, o vrágen, en - o schrómen...	388
Vlaandren, o welig huis, waar we zijn als genooden	173
Vijand van wie bemint, hoe zijn uw trage zorgen?	113

Waar, in onze eenzaamheid, aan onze moede handen	689
Waar me uw hulp genaakte, en lachte	571
Waarom te weenen in dit steenen woud?	443
Waarom verwijt ge mij de paden te verlaten	573
Waar 't spaarzelt van 't geweld en klaverende stooten	209
Waar zoude ik met mijn liefde henen	699
Wanneer, geteekend met de onloochenbaarste merken	463
Wanneer ik sterven zal (o glimlach om de vreeze	512
Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten	176
Want in haar schoot daar droeg ze, beider zij	711
Want neen: geen spijt'ge doem om wat het heiligst is	729
Want niets, dat dieper mij beroert, dan rozen	454
Wat baat het aan den dag dat ik beminnen mocht?	43
Wat ben ik, dan een vogel in de schemering?...	124
Wat deert me nieuwe liefdes-tijd	56
Water is de adem van een meisjesmond	441
Wat is het goed aan 't hart van zacht verliefd te zijn	125
Wat sanc dat sneeuwit voghelken	800
Wat weet gij van kwetsuren	557
Wat zijn me uw tochten donker-schoon	304
Ween aan mijn borst den schat der tranen	308
Weêr gaat het veege licht der asters bloeien	488
Weêr nadert de avond, want ik bad	593
Weêr rijst hier uit den diepsten grond	231
Weêr staat mijn venster open op den nacht	489

Wees niet de schroom'ge, die, in loomer avond-komen	50
Wees stil: kunt ge niet zijn gelijk een móeder is?...	42
Wen 'k zitte, wachtens-vroom, (en heel de schoone dag	235
Weze schoon het beeld, - in het eêlgesteente	814
Wie heeft de koude kroon gebroken	233
Wielwaal, die van rijpe kersen	581
Wie mij wat bloemen biedt, en 't zoete weren	580
Wie rolt zijn eigen zakken?	455
Wie weet en zal mijn liefde in u niet dalen, kind	20
Wilde eenden slaan de luchten in; wilde eenden wieken	389
Woud, macht van vuur, o majesteit van vuur, o lang en	773
Wij, de Armen die den Geest verzaakten	724
Wij heffen in dees heil'ge vonte	521
Wij zullen blijde zijn... De boomen blozen	72
Wij zijn gezaam dezelfde haven uitgevaren	746
Wij zijn nog niet genezen van onze oogen	553

Zal ik rusten?... o Bewuste	736
Zee: moeder; waar ik sta gelijk een zoon	447
Zegen deze' avond, God: ons handen rusten	68
Zeg wat wilt ge dat ik doe?	829
Zei Cayphas: ‘Slechts logen sprak uw mond	802
Zie, ik ben niet, dan uit Uw hand geboren	579
Ziekte, oude Troosteres, wier woorden wégen...	30
Zingen, hoe de donkre wereld	727
Zoo, als aan 't stellig stooten van 't getouw	433
Zoo als een roos, een groote brooze roos	278
Zoo gij - de luie laan der zomeren verlaten	107
Zóo stond ik in den klare' en donkren keer	322
Zou'n wij geen glaasken mogen drinken?	606
Zuig-kracht van zon en zee: mijn hoofd is vliedend	447
Zwart; zijne flanken paars in 't laat gelaai aan 't lichten	279
Zij ligt te bedde 'lijk ik lig te bedde	477
Zij zagen, waar ik stond in lagen, wrakken boot	368

Inhoudsopgave Naar de beginregels der gedichten, alphabetisch gerangschikt

Inhoudsopgave
Naar de beginregels der gedichten, alphabetisch gerangschikt