Het vader-huis

[p. 63]

[Ik zal u niet beminnen...]

Ik zal u niet beminnen,
gij, die in vreê-gewaad
voorbij mijn torve zinnen
langs-heen mijn leven gaat.

Ik zie uw rústige oogen,
en 'k weet hoe góed ge zijt:
úw teederheid, gebogen
over míjne eenzaamheid.

En 'k heb u niets verborgen
van blijheid, drift en leed,
en hoe uw plegend zorgen
me in stilte weenen deed.

Maar - 'k zal u niet beminnen,
met brandend hart en brein;
ik wíl u niet beminnen:
ik wil gelúkkig zijn.