Een bundeltje lyrische gedichten(1936)–Karel van de Woestijne– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende Schaduw in den schaduw zijn... Schaduw in den schaduw zijn en zich-zelf vergeten, - was daar niet van de oude pijn nieuwe bete. Zwijgen, 'lijk de zonne zwijgt in de rechte halmen, - hijgde niet 'lijk storrem hijgt lijdens galmen. Heel mijn lijf is droef en trotsch in de smart geklonken. - Gij, o God, klets uit de rots eindlijk vonken. (God aan Zee.) Vorige Volgende