De Lantaarn voor 1798

[p. 80]

XII. Schrijven aan de Burger N***, over 't Constitutie-maaken.

Sneeuwenburg den 17 October 1796. O.S.
 
‘Bijaldien ook de Algemeene Vader des menschdoms eene constitutie, een wetboek, zijns eigen maakzels, uit den hemel ons toereikte, zo als de Muzulmans dit beweeren van hun Alcoran, zoudt gijlieden meenen, dat, de natuur der menschen dezelve blijvende, 't onder hen feelen zou aan bedillinge, aan afkeuringe, aan misnoegdheid?’
 
Amurath-Effendi ,
Hekinn Bachi.

- - - Wilt de dingen niet al te mooi maaken! In zommige gevallen was dit 't zwak mijns vaders. 't Ongeluk wilde, dat de vloer zijns thuinvertreks niet wel gelegt zijnde, de planken nu de een dan de ander, boven elkander uitstaken. Hij liet ze zo lang gelijk schaaven, tot dat hij 'er zelve door heen viel. Gijlieden, wien de natie heeft aanbetrouwt een splinter nieuw Staats-gebouw optetimmeren, zorgt voor 't vallen door de planken!

Wat zoudt gijlieden zeggen van iemand, die, willende wachten, tot dat zijn rok was afgebor-

[p. 81]

duurt, in 't kamizool bleef zitten en koû vatte?

Valt 't gemaklijker een gebouw aftebreeken, dan 'er een nieuw voor in de plaatze te zetten, hemel en aarde! denk ik aan de eindelooze moeite, welke 'er aan vast is geweest, om onze oude zevenhoofdige constitutie de kop afteslaan^(*), wat arbeid zal 'er alzo niet aan vast zijn, eene nieuwe constitutie, door de massa der natie onderzogt, geloutert en goedgekeurd in de waereld te krijgen!

(*) Dit, 't geen lang 't voorwerp mijner wenschen was, gaat mijne verwachting verre te boven, en moet verbaazen een ieder, die overweegt de eindelooze tegenspartelingen van heerschzucht en 't eigenbelang der hoofden in de min bevolkte provinciën, die, om te voldoen aan 't beginzel van éénheid van regeeringe, zich zelven als verloochenende, hun gezag smeltende in dat der massa van de Unie, zich drie vierden steekind maakten.