Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

Bruydegoms Vreuchden-Sangh, Over het Aentreffen van sijn ghevvenschte Doel-vvit.

Stemmen: Ick hoor aen de Vog'len singen,, Dat het is den &c. Ofte, Ick ben niet als de Pluymen.

1. NA hoop, vrees en verlanghen,
Komt voor my een blijden tijdt,
Ick heb mijn wensch ontfanghen,
Daerom singh ick heel verblijdt.
Liefde heeft we'er-liefdens kracht,
In mijn tweede Ziel gewracht,
Die my voor haer Liefste acht.
2. Haer eerbaer'lijcke zeden,
Met de vreese Gods ghepaert,
En stichtelijcke reden,
Heeft de Liefd' in my gebaert;
Want die steunde op haer deucht,
('t Beste cieraet voor de Jeucht)
Die Deuchts-Minnaers meest verheucht.
3. Mijn Lief ! mijn uyt-gelesen !
Och ! hoe is mijn hert vol vreucht,
Mijn droefheyt is ghenesen,
Door u me'e-waerde Deucht.

[p. 347]

 

Ghy hebt my u gunst verklaert,

 

Ware Liefd' hem openbaert,

 

Men een ongheveynsden aerdt.

 

4. 't Is Lief, nu wel te mercken,

 

Al des Heeren wijs beleydt,

 

Godt heeft hier in gaen wercken,

 

Och ! sijn handt ons t'samen leydt,

 

Door de middel van 't Gebedt,

 

Sijnen wil werdt noyt belet

 

Van die hem daer tegen set.

 

5. Dit konnen wy bevinden,

 

Want Godt de sinnen buyght,

 

Ghelijck ghy, mijn Beminden,

 

Van u selven oock ghetuyght.

 

O ! dit komt al van den Heer,

 

Die de Liefde meer, en meer,

 

Vaster maeckt tot sijnder eer.

 

6. Daer Liefde, Liefd' gaet loonen,

 

Eerbaerlijck in ware Deucht,

 

Daer vreese Gods gaet woonen;

 

O ! daer is den Geest verheucht,

 

Hier toe is mijn Lief ghesint,

 

En Godtvruchtigh waerd' bemint,

 

Dies mijn Geest nu vreuchde vindt.

 

7. Dit sal my meer verwecken

 

Om te dienen Godt den Heer,

 

De Liefde sal ons strecken,

 

Om te leven tot sijn eer.

 

‘Och ! hoe heer'lijck is dien staet,

 

‘Die men soo uyt Liefd' aen-vaet,

 

‘Met Gods vrees', en Vrienden raedt.

 

‘8. Wanneer de Gheest des Heeren,

 

‘De Liefde stiert en leert,

 

‘Soo moet de twist passeeren,

 

‘Want de Reden daer regeert.

 

‘Dus een lieffelijck vermaen,

[p. 348]

 

‘In bequamen tijdt ghedaen,

 

‘Kan qua tochten teghen-staen.

 

9. Mijn hert is soo vol vreuchden,

 

Ick en kan 't niet spreken uyt,

 

Als ick ghedenck de Deuchden

 

Van mijn Lief, mijn waerde Bruyt,

 

Och ! sy is mijn Lief alleen,

 

Ja mijn eyghen vleys en been,

 

Dies ick ben Door Een Te Vre'en.