Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits– Auteursrechtvrij
[pagina 315]
| |
Stem: O ! schoonste Personagie. Volghens de Musijcks-Noten in 't Eerste Deel, fol. 28.1. HEnricus die regeerde
Het Roomsche Rijck in rust en goede vreden,
Sijn Godt sijn Schepper eerde
Gestadigh, met Lof-sangen en Gebeden,
Hy socht veel tijdt, Een Kerck met vlijt
Hoogh op een Bergh geleghen: Ga naar voetnoot+
Daer hem ootmoedich, Den yver overvloedich
Gingh beweghen.
2. Een van sijn snood' Vyanden
(Heyligh genaemt) steeds na sijn leven sochte,
Die, tot sijn groote schande,
Een af-gherechten Fielt met geldt bekochte,
Dat hy ontrou // Bespieden sou
De plaets van sijn Gebede,
Die hy oock vonde // Daer den Vorst knield' of stonde,
't Ghebedt dede.
3. Hy socht tot sijnder baten
Steenen, die hy hoogh in 't verwulft gingh setten,
Die wil hy vallen laten,
Om soo den Vromen Vorst heel te verpletten,
Dat met een schijn // O ! snood' fenijn,
Dat Godt hem daer gingh plaghen
Om al sijn boosheyt // En Hypocrijtse loosheyt
Had' geslagen.
| |
[pagina 316]
| |
4. Den Guyt die heeft vernomen
Wanneer den Vorst tot bidden heel geneghen,
Alleen daer was ghekomen,
Om met aendacht, vry sijn Gebedt te pleghen:
Den snooden Guyt // Maeckt een besluyt
Den Vorst de rest te gheven,
Hy met Steenen // Valt door 't gewelssel henen,
Raeckt om 't leven.
5. De Steenen hem verpletten
Die hy met list had' voor sijn Heer beschoren:
Godt gingh dit quaedt beletten,
Maer liet (tot straf) den Guyt in sonde smoren.
Den Vorst verbaest // Die merckte haest
Dees' snoo verraderyen:
Hy prijst den Heere // Die hem, tot sijnder eere,
Gingh bevryen.
6. Den Fielt werdt op-ghenomen,
Geheel verplet, aen een Paerts steert ghebonden,
Gesleept soo langhens Romen,
Drie daghen langh // soo heen, en we'er ghesonden.
Soo dat men siet // Dat in verdriet
De snoo Verraders komen,
Maer Godt slaet gade // En vryet van den quade
Al de Vromen.
Seer wel seydt Salomon;
Wie eenen Kuyl maeckt die sal daer in vallen; Ende wie eenen Steen wentelt op dien sal hy komen. Proverb. 26. 27. |
|