Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 286]
| |
Stemme: Hoe legh ick hier in dees' ellende, &c 1. Ick heb gheweest in groot el- lenden,
2 Daer ick my selfs in had' ghebracht:
3 Doen ick my van Gods Volck ginck wenden,
4 En Godes Woort heb kleyn gheacht:
Doen begon ick in haest te vallen,
Door mijn seer onvoorsichtigh mallen. Doen etc.
2. Ick was eerst van het quaedt geweecken,
Ghetrocken door Gods Geest en Woordt:
Mijn jonghe Jeucht voeld' ick ontsteecken
Te dringhen door de Enge-Poort:
Ick gingh wel vyerighlijck beginnen;
Maer, och ! Ick kreegh verkeerde sinnen.
3. Ick gingh eens na 't gheselschap keeren
Daer ick my eerst had' van ghewent:
Ick meend' dit kond' my gheensins deeren,
| |
[pagina 287]
| |
Och ! 't Bruylofts-kleedt werdt seer geschendt:
't Heeft smet, op smet, wel haest gekreghen,
Ick gingh met haer op vuyle weghen.
4. Och ! ick werdt ergher als voor henen,
Eer ick my tot Gods Volck begaf:
Mijn Licht en heeft niet meer gescheenen,
Ick gingh in sondens duyster graf:
Dus heeft mijn Jeucht hem heel verloopen,
Ick volghde weer de groote hoopen.
5. De Sathan dreef my met sijn Slaven
Van 't eene quaedt tot 't ander voort,
Ick nam in al sijn wil behagen,
Door vleessche-lust daer toe bekoort.
Gingh als een Seugh in 't slijck vast wroeten
Om heel mijn vuyle lust te boeten.
6. Ick dacht, ick wil in lust nu swemmen,
En maecken nergens van ghequel:
Ick wil mijn vleesch gantsch niet betemmen,
Ick moet doch eynd'lijck in de Hel:
Dus wil ick in dit korte leven,
Mijn Jeucht den volle toom nu gheven.
7. Och, och ! ick was geheel verlooren,
Een Schaep gedoolt uyt Christi stal:
Maer Godt die had' my uyt-verkooren,
Hy redde my we'er uyt den val:
Ja, doen ick 't minste op hem dochte
My we'er sijn trouwen Herder sochte.
* * *
8. DOen ick hem eerst kreegh in mijn ooghen
Mijn wreede hert werdt om-gekeert:
Mijn Ziel werdt tot berou bewoghen,
Mijn hooghe moedt wierdt heel verne'ert:
Ick kreegh vernieuwingh in mijn sinnen,
Ick voelde we'er Gods Geest van binnen.
9. Ick liep weemoedigh van den Herder,
En hield' my selven heel onwaerdt:
| |
[pagina 288]
| |
Hy riep seer luyd', Ey ! loopt niet verder,
Weest voor gheen ouden Man vervaert:
Ick draegh geen Swaerdt om u te wonden,
De Heer heeft my tot u ghesonden.
10. Ick heb doen weder moedt ghenomen,
Bewoghen door sijn soete re'en:
Den Herder is tot my ghekomen;
Ick kond' nau spreecken door 't gheween:
Soo seer benauden my mijn sonden,
Doen goot hy Oly in mijn Wonden.
11. Hy toonde my een seker Teecken
Dat ick van Godt was recht bekeert:
Hy heeft met troostelijck te spreecken
De bange vrees' van my geweert.
Doen heeft hy my met hem ghenomen,
En soo ben ick te recht ghekomen.
12. Ick gingh my met verfoeyingh schamen
Voor Gods Gemeente daer vergaert:
Die na veel tranen my aen-namen
Voor haren Broeder lief en waerdt:
Ick danckte doen den Heer der Heeren,
Die my soo gunstigh gingh bekeeren.
13. Dus ben ick nu uyt Sathans kaecken,
Door Godes stercke handt geleydt:
Nu wil ick stadigh bidden, waecken,
En staen altijdt ten strijdt bereydt,
Om met Godts hulp te overwinnen
Den Sathan, Werelt, Quade sinnen.
14. Ick wil my nu gestae'gh begheven
Te prijsen Godt met nieu Gedicht:
Mijn jonghe Jeucht, en gantsche leven
Dat sal steeds schijnen als een Licht:
En dat ter eer van d'Heer der Heeren,
Die my dus krachtigh gaet bekeeren.
| |
[pagina 289]
| |
't Bewimpelen sijner sonde, heeft noyt den wegh gheweest om vergiffenis daer van te krijghen; Hy alleen diese belijdt, sal barmhertigheyt verkrijghen: Schaemt u niet te segghen, dat ghy u niet hebt geschaemt te doen; Wordt schaem-roodt die te bedrijven, maer niet die te verklaren. 't Is beter dat u de Werelt houde voor een Sondaer, als Godt voor een Huychelaer.
J. de la Montagne. |
|