Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 281]
| |
Stemmen: Ick vrijde op een tijdt een soet &c. Ofte, Wel aen, o ! Christen volck, ten goede neyght &c. Volghens de nieuwe Voyse des Musijcks, fol. 222.1.
WAnneer Domitiaen met tyranni gingh plagen
Het moedigh Roomsche Volck, die 't niet en konde draghen:
Soo hebben sy haer Vorst op een bestemde nacht,
Gelijck een snooden Hondt, vermoordt en om-gebracht.
2.
Doen heeft den wreeden Leeuw een bitter eynd' bekomen,
Den Beul van Godes Volck, den Plager van de Vromen,
Dus heeft den Heer betoont, hoe sijn Gerechtigheyt
Voor 't Goddeloose schuym sijn plaghen heeft bereyt.
3.
Doen zijn sy we'er ghekeert, die van hem zyn gebannen:
Johannes Christi Vrient, was een van dese Mannen,
Die doen van Pathmos is t'Ephesen we'er ghekeert,
Heeft Gods Gemeent' besocht, versterct, en meer geleert:
4.
Heeft voort en voort gereyst, door Landen, Steden, Vlecken,
Een ordre gestelt om Christi Rijck te recken,
Tot Godes prijs en eer: hy ploegh vast nacht en dach,
Op dat soo Christi Kerck te beter groeyen mach:
| |
[pagina 282]
| |
5.
Hy is eens in een Stadt met yver aen-ghekomen,
Heeft in de Godes-dienst een Jonghelingh vernomen,
Van leden schoon en sterck, wierdt heel tot hem ghesint,
En seyd' den Leeraer aen hoe hy hem hadd' bemint,
6.
Heeft hem voor sijn vertreck die Jongelingh bevolen,
Om hem wel gaed' te slaen, op dat hy niet soud' dolen:
Bewaert hem als een Schat die ick u duer beveel,
Bestiert sijn teere Jeucht, hy heeft aen Christum deel.
7.
Ick neem hier tot getuygh nu Christum en sijn Kercken,
Dat ghy met aller vlijt sult op den Jong'lingh mercken.
Den Leeraer dit belooft, d'Apostel reyst van daer,
En seyt noch in 't Adieu, Ey ! neemt den Jong'ling waer.
8.
DEn Bisschop soeckt met vlijt sijn seggen na te komen,
Heeft in sijn eygen Huys den Jongelingh ghenomen.
En vyerighlijck geleert, en voort te weegh ghebracht
Dat hy al door den Doop een Lidtmaet wierdt geacht,
9.
Gods Kercke in-gelijft, men gingh hem seer beminnen,
Maer, och ! de Jongelingh kreegh heel verkeerde sinnen,
't Geselschap hem verleyd', hy gingh op 't ruyme padt,
Gods Kercke hy verliet, 't wel-leven wierd' hy sadt,
10.
Hy quam in vuyle lust, en Hoerery te vallen,
En voort in Dronckenschap, en Gulsigheyt te mallen,
En is in Sathans list soo verde voort-gebracht,
Dat hy hem selfs verdoemt; ja heel verlooren acht:
11.
Dus socht hy vast vermaeck in sijn Godloose leven,
En gingh hem tot het schuym der Boeven voorts begeven:
Hy wierdt haer Capiteyn; een Schelm en Moordenaer.
En wierdt door Duyvels list, van tijt, tot tijt noch qua'er.
| |
[pagina 283]
| |
12.
d'APostel doen ter tijdt, is wederom ghekomen,
Heeft na den Jongeling van stonden aen vernomen,
Komt, seyt hy; Geeft den Schat die ick u heb vertrout,
Daer ick God, en sijn Kerck tot een getuygh van houd'.
13.
Den Bisschop niet verstond' wat d'Heyl'gen Man woud' segghen,
Hy sind' op eeningh Geldt dat by hem mochte legghen,
Voor d'Arreme Gemeent': dit segghen hem verbaest.
d'Apostel merckte dat, en sprack doen: Geef my haest
14.
Den waerden Jongelingh, de Ziele van dien Broeder
Die ick u heb vertrouwt, en u ghestelt als Hoeder,
Die Schat ick van u eysch, en hoogh'lijck die begheer,
Waer is die Jongelingh ? Ey ! levert my hem we'er.
15.
Den Leeraer werdt bedroeft door dit seer heftigh manen,
En gaf vast sucht op sucht: Hy sprack met droeve tranen
Och ! Heere, hy is doodt; Heeft bitter doen geschreyt.
d'Apostel eyschte voort al van sijn doodt bescheyt.
16.
Eylaes ! de Bisschop sprack, hy is Godt af-ghestorven,
Een Boef, en Moordenaer, Straetschender, heel bedorven:
Hy houdt hem by die Bergh die men hier buyten siet,
En doet me'e Christi Kerck alhier een groot verdriet.
17.
Als dit d'Apostel hoord', doen scheurd' hy droef sijn kleeren,
En sprack; Och ! kond' ghy niet dees' droeve sake weeren:
Des Broeders ongheluck mijn Ziel met droefheyt quelt,
Een fijne Hoeder heb ick over hem ghestelt.
* 18. *
DE goede Man niet rust, hy heeft een Paert gekregen,
En socht den Jongeling: een man wees' hem de wegen.
Hy quam ontrent de Bergh, hy wierdt terstondt ghevaen
Van 't Goddeloose schuym. d'Apostel sprack haer aen:
| |
[pagina 284]
| |
19.
Ick soeck u Capiteyn, ick woud' hem garen spreken.
't Geboeft gingh met hem voort: doch sonder vrientschape teecken.
Soo haest 't verdoolde Schap den trouwen Herder sagh,
Liep voor de Herder schuyl met droevigh, naer geklagh:
20.
Johannes rijdt hem na, en roept met innigh suchten,
Mijn Sone loopt niet wech: wilt voor geen Vader vluchten:
Ick ben een ouden Man, en draegh geen wreedt geweer:
Vreest voor my niet, mijn Soon: Verloren Schaep, keert we'er:
21.
Daer is noch hoop voor u, dus wilt niet angstigh beven,
Ick sal de rekenschap voor u, aen Christo gheven:
Sijn bloedt, sijn dierbaer bloet, dat suyvert u, mijn Soon,
Gelooft, en betert u, ghy werdt sneeu-wit en schoon.
22.
Indien het noodigh waer soo woud' ick voor u sterven:
Mijn Ziel set ick voor u, ghy sult genaed' verwerven.
Keert we'er verdoolde Schaep in Christi reyne Stal.
Den Heer my tot u sendt, hy u ontfanghen sal.
23.
SIet hoe den Heere werckt: Den Jongelingh bedaerde,
Hy hoort den heyl'gen Man, hy sach bedroeft ter aerde,
Smeedt al sijn wapens wegh, en schreyde seer bedroeft,
En kreegh een waer berou, verliet het snood' geboeft.
24.
Hy quam by d'heyl'ge Man met schreyen, suchten, beven.
Johannes knielde ne'er door yver aen-gedreven,
Badt voor 't verlooren Schaep, liet niet van smeken af,
Dat Godt om Christi wil des Jong lings schult vergaf.
25.
d'Apostel gingh hem voort seer trostelijck vermanen:
Doen wierd' hy we'er ghedoopt: doch in sijn droeve tranen,
| |
[pagina 285]
| |
Soo dat hy heel ghewan den droeven Jongelingh,
Die van den Heer bekeert met den Apostel gingh.
26.
Dus is 't verlooren Schaep in Christi stal ghekomen,
By Godes heyligh Volck, in 't selschap van de Vromen,
Hy toont een waer' berou voor haer met menigh traen,
Hy wiert van haer met vreucht als Broeder we'er ontfaen.
27.
De Heer gingh met sijn Geest hem meer en meer verlichten,
Soo dat hy meerder sticht als hy eerst gingh ontstichten,
Dus is de Jongelingh des Duyvels strick ontgaen,
En heeft door Gods ghenaed' de saligheyt ontfa'en.
Godt en acht niet wat wy geweest hebben, maer wat wy zijn: 't Is geen saecke van groote lof een Israelijt gheweest te hebben: Dat wy t'anderen tijden goedt gedaen hebben, doet soo wel tot onse verdoemenisse als tot onse sonde: Is 't saecke dat den Rechtveerdigen sijne rechtveerdigheyt verlaet, hy verliest sijnen loon. Onse voorige goedtheyt en sal niet ontschuldighen onse tegenwoordighe quaedtheyt: 't Is 't eynde dat ons kroont, Hoedanigh mijn beginsel zy gheweest, ick sal Godt bidden, ende arbeyden om te sterven den doodt des Rechtveerdighen, ende dat mijn eynde 't sijne gelijck zy: want waer den boom valt daer blijft hy legghen.
't Middel om u alle dinghen t'onderwerpen, is u selven de reden onderwerpen: Ghy sult'er veele regeeren, soo de reden u regeert. Wildy Opper-vorst ghekroont worden van een kleyne Werelt; weet te heerschen over u selven, ende ghy zijt het waerlijck.
J. de la Montagne. |
|