Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

Lof-sangh, over de verlossinghe van Dirck Pieterss.

Op de stemme van de Lof-sangh Marie, Mijn Ziel maeckt groot den Heer. Ende als men de 2. ter zijden staende reghels, Duytse letteren, in de plaetse van de twee achterste singht, ende de twee achterste voor-by gaet, soo is 't op de stem, Nadien de God'lijckheyt. Of, Treurt Edel Huys Nassou. Volghens de Musijck hier voor, fol. 251.

1.

HEeft yemandt groote stof,
Om uwen waerde lof,
! grooten Godt te prijsen,
Soo ben ick, Heer, die Man,               Die u moet eer bewijsen,
[Die] hier mach roemen van,               En roemen waer ick kan.
Om u eer te bewijsen.

[p. 278]

 

2.

 

Ghy hebt insonderheyt

 

U gunst op my gheleyt,

 

Verd' boven mijn Gesellen,

 

Wat is in my, ô Heer !               Dat ghy u gunst gaet stellen

 

Dat ghy u gunst, en eer,               Op my, en kroont met eer ?

 

Op my ! op my ! gaet stellen ?

 

3.

 

Ick my onwaerdigh ken,

 

En onreyn voor u ben,

 

Die redt ghy uyt beswaren,

 

Dat yeder staet verbaest,               Als ick maer koom verklaren

 

Als ick maer met der haest               U wercken met der haest.

 

U wonder koom verklaren.

 

4.

 

Uyt groote angst en noodt,

 

Uyt vreese van de Doodt,

 

Uyt Blixem, en uyt Donder,

 

Uyt de verwoede Zee,               Verlost ghy my ten wonder,

 

Uyt alle p'rijckels me'e               Uyt alle p'rijckels me'e.

 

Verlost ghy my ten wonder.

 

5.

 

Het krijten en gheween,

 

Het kermen en ghesteen,

 

Die ick, eylaes ! moest hooren,

 

Van all' mijn Mede-maets               Die tuyten in mijn ooren,

 

Die soncken op dien plaets,               Die soncken op dien plaets.

 

Dat komt my vaeck te vooren.

 

6.

 

Ruymt droevige ghedacht,

 

Ruymt nare banghe klacht,

 

Laet my met vreuchde singen:

 

Te roemen Godt den Heer:               Dat gaet voor alle dinghen

 

Te leven tot sijn eer,               Te leven tot sijn eer.

 

Dat gaet voor alle dinghen.

[p. 279]

 

7.

 

U gunst die ghy my doet,

 

Die is my dubbel soet:

 

Ick kan die al niet noemen,

 

U weldaedt my verheucht,               Om u, mijn God, te roemen

 

Ghy geeft my lust en vreucht,               Geeft gy my lust en vreucht.

 

Om u, mijn Godt, te roemen.

 

8.

 

Te roemen niet alleen,

 

Maer noch daer by ghemeen,

 

Een lust tot heyligh leven,

 

O Heere ! kroont u werck,               Om u stae'gh lof te gheven,

 

O Heere ! maeckt my sterck,               Ey ! maect u Dienaer sterck.

 

Om u staegh lof te gheven.

Godt helpt altijdt den sijnen in noodt: ende wanneer alle middelen ontbreecken, dan isset dat hy sien laet en vertoont sijne goetheyt. Jacob en is in sijn Landt soo haest niet geperst van den honger, of hy en hoort spreken van Joseph, om hem te baet te komen van buyten. Toen de verlooren Soon was gebracht uyt sijn Vaderlandt in d'uyterste noodt, dede Godt hem dencken op het huys sijns Vaders. Is 't dat Godt Jonas niet wil bevrijden van het onweder: hy bevrijdt hem van den Walvisch. Zijn de gevaren groot, noch grooter sal sijn eere wesen. Wanhoopt dan niet, ô treurige Ziele ! waerom zy dy soo neerslachtigh ? waerom zy dy soo ontrust ? de goedertierentheyt uwes Godts duert noch alle daghe.

Alle ons poogen is te vergheefs sonder de zegeninghe Godes: ende nochtans begheeren wy dese zegeninghe te vergeefs,

[p. 280]

soo wy niet en arbeyden naer ons uytterste vermoghen. De ledighe leuyheyt, is niet min strafbaer, als de onmatighe gierigheydt. Sonder Godt en kan ick niet doen: maer daerom sal ick niet verwachten dat Godt alles doe.

J. de la Montagne.