Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 188]
| |
Stem: Psalm 93. Godt regeert Zijnde met &c. Ofte, Al wat men hier in dese Werelt siet, &c.1. UYt diepen noodt, en groote bangigheyt,
Mijn droeve ziel, tot God mijn Trooster schreyt,
Ick ben ontstelt, en totter doodt bedroeft,
Troost u Dienstmaeght, o ! Heere, niet vertoeft.
2. Ghy hebt onlanghs (tot mijnder Zielen vreucht)
Door uwen Geest verlicht mijn blinde Jeucht:
Ghy hebt mijn Ziel met droefheyt heel beroert:
En my alsoo tot in u Kerck ghevoert.
3. Doen heb ick, Heer, vaeck van u gunst gheroemt,
U door 't Geloof mijn Vader oock genoemt:
Want door u handt gheleyde ghy my voort
En gaf my lust, en yver tot u Woordt.
4. Och ! nu kan ick niet in u Tempel gaen,
Om tot mijn troost u Woordt te hooren aen:
Droefheyt en pijn, en kranckheyt neemt mijn kracht,
Ick vind' geen troost by dage, noch by nacht.
5. OCh ! troost my we'er die my dus hebt bedroeft,
Als 't Goudt in 't vyer u swacke Maegt beproeft:
Och ! ick ben bangh, door kranckheyt ne'er ghevelt,
Wan-hoop en vrees' my deer'lijck mede quelt.
6. Hoe langh, och ! Heer, hoe langhe sal dit zijn ?
Dat ick dus bangh sal wesen vol van pijn,
Ick weet geen raedt, helpt my mijn Godt, en Heer,
Of desen last die druckt my heel ter ne'er.
7. Mijn Sonden nu steeds voor mijn ooghen staen,
Die 'k in mijn Jeucht heb onbedacht ghedaen:
| |
[pagina 189]
| |
Al lijd' ick pijn, hertzeer, en onghedult,
Ick weet, o ! God, dit is mijn eyghen schuldt.
8. Verlicht mijn pijn, of gheef my kracht, o ! Heer,
Op dat ick niet uyt swackheyt murmureer
En my vergrijp voor uwe Majesteyt,
Op dat mijn Ziel daer door niet meer en schreyt.
9. Komt my te baet, o ! Zielens Medicijn,
Want ghy roept al die seer beladen zijn:
Ick koom tot u gheloovigh met ootmoedt
Om troost, en hulp, u vallende te voet.
10. ICk heb tot troost nu door u Geest bekent,
Dat ghy uyt gunst my dese kranckheyt sendt:
O Wijsen Godt ! 't is goedt wat ghy verlient
Dit tot mijn Heyl, en uw's Naems Eere dient.
11. Och ! laet my nu voort soo geluckigh zijn.
Dat ick u meer mach roemen in mijn pijn:
U Vaders handt, heeft my te recht geleydt,
In desen druck, tot mijner Saligheyt.
12. Dus wensch ick, Heer, met yver na dien dach,
Dat ick by u, van hier verhuysen mach:
Want 's Werelts vreucht, en al wat haer aengaet,
Heb ick met lust om uwent wil versmaedt.
13. Want al haer soet is voor mijn Ziel fenijn.
Heer, is 't u wil ? Ick wil ontbonden zijn ?
Doch soo 't u haeght dat ick noch leve meer,
Och ! laet u Maeght maer leven tot u Eer.
14. Geef dan, o ! Heer ! ghelijck ick voormaels plach,
Dat ick haest we'er u Woordt aenhooren mach:
Op dat ick mach in u Gemeent' bequaem,
Daer scheppen troost: en prijsen uwen Naem.
15. Daer is mijn lust, daer is mijn grootste vreucht,
Maeckt my bequaem, bestiert mijn teere Jeucht,
Slaet gaed' u Kindt, dat ghy hebt we'er-ghebaert,
Op dat ick toon een recht herbooren aerdt.
|
|