Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

[p. 156]

Teghens de Geveynsden.

Stemme: O ! heyligh saligh Bethlehem. Volghens de Musijcks-Noten hier voor.

1. GHy alle die met heyligh-schijn
Soeckt over-al te zijn ghepresen:
In 't herte voedt een snood' fenijn,
Ey ! wilt tot nut dees' verssen lesen.
2. Of schoon ghy van des Heeren Woordt
Wel deftigh spreeckt, kondt and're leeren:
't Is tot u schand', 't vleesch u bekoort,
Ghy laet u Slaefsen hals verheeren.
3. Of schoon ghy al u selven vleyt,
Kondt u ghewis in slape wieghen,
En sacht in 't Bed der sonden leyt,
U selfs, en and're kondt bedrieghen.
4. Godt en bedrieght ghy nimmermeer:
Dus wilt u weghen wel door-gronden,
Och ! kent u selfs. Want voor den Heer
Zijt ghy, o ! Mensch, te licht bevonden.
5. Ey ! steunt doch op een Riedt-stock niet,
Of ghy sult haest te gronde vallen.
Ghy soeckt wat groots, ghy vindt verdriet:
Schand' en onrust. Gheen vreed' met allen.
6. Of schoon ghy met behendigheyt
Met deuchdens-schijn kondt 't quaet verschuylen,
't Is voor een tijdt: 't gheen binnen leyt,
Breeckt somtijdts uyt als etter-buylen.
7. Schoon yemandt dit met walgingh' siet,
En komt uyt gunst 't ghebreck u toonen,
U herts fenijn ghy op hem schiet:
Gaet hem met smaet en laster loonen.
8. 't Vermomt bedroch komt in het licht.
't Is tijdt om 't quaedt met quaedt te decken:

[p. 157]

 

Ghy faem-rooft, lieght: en veel onsticht,

 

Gaet meer, en meer u Ziel bevlecken.

 

9. Dus swelt door hoovaerdy u Geest,

 

De Reden slaept: Godt is vergeten,

 

Daer door ghy Godt noch Menschen vreest:

 

Den Doodt-steeck gheeft aen u Geweten.

 

10. Quaedt-doen baert straf, ghy moeter af,

 

Gods strenghe wraeck is op u hielen:

 

d'Heyloose Doodt is boosen straf,

 

En Helsche pijn gheveynsde Zielen.

 

11. Misbruyckt nu Gods ghedult niet meer,

 

't Is over-tijdt om op te waecken:

 

Ghy, aerd' en stof, vreest 's Hemels Heer:

 

Eer ghy sijn gramschap komt te smaecken.

 

12. Mijn Ziel ! och Ziel ! vreest voor dit quaedt.

 

Bidt Godt dat hy u staegh wil stercken,

 

Op dat in u dit Duyvels zaedt,

 

Niet voort en brenght vrucht van qua wercken.