Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
AuteursrechtvrijStem, Psalm 8. O ! onsen Godt en Heer.1. 'T Is nu den tijdt, getrouwe Batavieren,
Om heel verblijdt dees' blijde maer te vieren,
En prijsen nu eendrachtelijck den Heer,
Die ons nu geeft Victory t'sijnder eer.
| |
[pagina 76]
| |
2. Al komt de Heer ons menighmael bedroeven,
Als 't Goudt in 't vyer ons swack Geloof beproeven,
Sijn heyl'ghen Heyl bespeuren wy altijdt,
Die uyt den noodt ons reddet en verblijdt.
3. Onlanghs gele'en soo ginghen ons Vyanden,
Met groot ghewelt, den Ed'len Prins omranden,
Hy scheen benaut: Men riep, 't is al ghedaen !
Hy moet met schand', nu ruymen, of vergaen.
4. Hy is te verd' in 's Vyandts Landt geleghen,
Vyandt rondtsom; Vyandt op alle weghen,
Die sijn toe-voer, Convoy, en geldt af-slaet,
Hy is in anghst, och ! hy en weet gheen raet.
5. Haer tyranni, haer vloecken ende schelden
Daer sy Gods Volck met laster-reden quelden,
Werdt nu ghestraft: haer hooghmoedt ne'er ghevelt
Door onsen Prins, den onvertsaeghden Heldt.
6. Haer yd'len steun op al haer groote machten,
En vestens hoogh, en diepe wijde grachten,
En menschen-hulp, is een Riedt-stock gheweest,
Die is door Godt verplettert, en verkneest.
7. Den Papenheym die quam met sijn Soldaten,
En wreedt gespuys, Bloedt-honden, snoo Kravaten,
Met kracht en list den Prins van acht'ren aen,
Om desen Heldt van desen Stadt te slaen.
8. Maer onsen Prins die gingh hem dapper weeren,
Quam onvertsaeght dit snoo ghespuys af-smeeren.
Die van der Stadt die vielen hier op uyt,
Maer kreghen me'e wat lustigh op haer huydt.
9. Ons Ed'len Prins (een roem van onsen tijden)
Gaet desen Stadt soo Ridderlijck bestrijden,
Dat sy met spijt, hertneckigh en verwoedt,
Gedwonghen nu, de Stadt op-gheven moet.
10. O ! Stadt Maestricht ! ghy, met u hoogh gebouwen,
En spitsen kruyn, moet buyghen voor Nassouwen:
Spijt Spaensch Infant, met Cordua sijn maet,
En machtigh Heyr van menigh kloeck Soldaet.
| |
[pagina 77]
| |
11. Sy mosten sien innemen voor haer ooghen,
Dien grooten Stadt, vol pracht, en groot vermoghen:
Die tot ontset daer hadden by ghestelt
Twee Leghers groot, met menighte in 't Velt.
12. Haer trots gemoedt, kan onsen Godt verneeren,
Grol, Wesel, Bosch, kan nu met Maestricht leeren,
Dat Godt den Heer, ons Prins sijn Zeghen geeft,
Hoe seer hun macht, en list daer teghen streeft.
13. Den grooten Stadt die kortelijck voor desen,
Een Dwinge-landt plach van ons' Grens te wesen.
Is nu verheert, haer hooghmoedt ne'er gheleyt
Door Godes kracht, en 's Princen wijs beleyt.
* * *
14. O ! groote saeck, o ! wonder om te mercken,
Dat God aldus vermeert sijn suyv're Kercke,
Sijn heyl'ghe Leer, dus meer en meer verbreyt,
Tot spijt des Paus, met all' sijn Geest'lijckheyt.
15. Wilt, goede Godt, haer stijve necken buygen,
En door u Geest haer herten overtuyghen,
Dat onsen Leer is recht Gereformeert,
Suyver, en waer, als Christus heeft gheleert.
16. Och ! laetse 't soet van uwe Leer oock smaken,
En uyt den Droom haers dwalinghs recht opwaken,
En mercken aen dat ghy de Heere zijt
Die ons alleen rechtvaerdight, en bevrijt.
17. Och ! komt te baet die met onwetenheden,
Op Dwalinghs-padt met groot' devoci treden;
Die heel verleydt, ach ! met een heyligh schijn,
In-suypen, och ! des Antichrists fenijn.
18. Op datse eens nu moghen recht vereenen,
O Heer ! met ons, als levendighe steenen
Van uwen Kerck: Och ! maeckt u Woordt bekent
En vruchtbaer me'e, tot aen des Werelts endt.
19. WIlt met aendacht, o ! Christelijcke Zielen,
Met danckbaerheyt voor Gode neder-knielen,
En roepen uyt, met David, tot den Heer,
| |
[pagina 78]
| |
Niet ons, niet ons, maer u Heer zy de eer. Ga naar voetnoot+
20. Nu siet men vreucht in dees' vereende Landen,
En tot Triumph rondtsom Victory branden:
Maer, Christen Ziel, u anders nu begheeft,
Brandt-offer doet als Godt bevolen heeft.
21. Stort voor hem uyt Danck-offer met Ghebeden,
Suyvert u hert van ongerechtigheden:
Bidt, dat den Heer sijn Tempel van u maeckt,
Op dat het vyer der Liefde in u blaeckt.
22. Op dat altijdt u doen, en oock u laten,
Toont dat ghy zijt oprechte Ledematen
Van onsen Heer, die u verkooren heeft,
En door sijn Geest sijn Leer in 't herte gheeft.
23. Dan sal Gods Geest uyt Aerden vaten lichten,
En met sijn glants de duyst're herten stichten:
Dan sal de Deucht van Gode zijn gheloont,
Die uyt ghenaed' sijn eyghen gaven kroont.
|
|