Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

Ghebedt over 't droevigh Onweder, en hooge VVater-vloeden.

Stemme: Blijdtschap van my vliedt.

1. MYn bedroefde Ziel, treurt, en bidt nu klachtigh,
Dus ick neder-kniel voor u, Godt Almachtigh:
Want u strengen handt,    Met gramschap ontsteken,
Teghen ons gekant    Is om 't quaedt te wreken.

[p. 59]

 

Genaed' roep ick, Heer,    Ach ! slaet niet soo seer,

 

Als wy hebben wel verdient.

 

Och ! u droef onwe'er    Dat smijt veel ter ne'er,

 

't Welck ghy nu seer hard' verlient.

 

Och ! de sture baren,    Den Zeeman beswaren

 

Die nu anghstigh tot u schreyt.

 

Och ! wiltse bewaren,    En u Roeden sparen,

 

Door u groote goedigheyt.

 

2. Och ! de woeste Zee,    Door den windt ghedreven,

 

Breeckt Schepen ontwee,    Brengt menschen om 't leven.

 

Veelen noch in noodt,    In dees' banghe tijden

 

Worst'len met de doodt, Droeve scheep-breuck lijden.

 

Met veel bangh geween,    Anghstigh droef gesteen,

 

Perst haer al dat ongemack.

 

Och ! de woeste Zee,    Laet selfs niet met vre'e

 

Die bangh leggen op een wrack.

 

Stomm'len heen en weder,    Nu hoogh en dan neder,

 

Ja spoelen daer dickmael af.

 

Och ! men hoort noch breeder,    Dat de windt waeyt wreeder.

 

Och ! de Zee werdt menighs graf.

 

* * *

 

3. DE verbolgen Zee    Perst met groote hoopen,

 

Dreyght tot meerder wee,    Dijcken t'over-loopen.

 

Och ! soo niet, o Heer,    Wilt de Zeen ghebieden

 

Dat sy dalen ne'er,    En soo van ons vlieden.

 

Och ! sulck een ellendt,    Heere, van ons wendt:

 

Straft ons niet na onsen schult.

 

Och ! wilt hebben acht    Op der Vromen klacht

 

Die met tranen zyn vervult,

 

En met droef onlusten,    's Daegs noch 's nachts en rusten,

 

Dragen soo haers naesten wee.

 

Och ! dat tranen blusten,    't Vyer uws gramschaps susten,

 

Dan sou stillen haest de Zee.

 

4. Laet ons' Oogen-vloet,    d'Hooge Zee doen ebben,

 

En om Christi bloet,    Gunst voor straffe hebben.

 

Wy willen ons Heer,    Vlijtelijck begheven

[p. 60]

 

Om tot uwer eer    Heylighlijck te leven.

 

Och ! de snoode sond'    Laes ! ons' Ziele wondt,

 

En u heyl'gen Naem onteert.

 

Laet tot gheender stondt    Uws Genaeds-Verbondt

 

Van ons Sondaers zyn geweert.

 

Wilt u Zeghen geven,    Dat wy moghen leven

 

Als u Kinderen behoort,

 

Door u Geest ghedreven,    U we'er eere gheven,

 

En brenghen goe vruchten voort.