Willem Witsen aan J.H.E. Arntzenius-Witsen
| Plaats: aan boord van de Nieuw Amsterdam, op weg naar New York |
| Datum: 6 januari 1915 |
| Verblijfplaats: KB 79 E 42 |
[1:1]
[briefhoofd Holland-America Line, Rotterdam]
[S.S.] New Amsterdam
6 Jan. 1915
Van nacht werden we wakker door 'n hevige schok en bonken en trillen van de boot. M. zei: ‘Wim’, - Ja? - ‘wat doet ie raar!’ (ze blijft altijd even kalm). Ik verwachtte niets anders dan dat we naar de kelder gingen. Dat zijn heel beroerde oogenblikken als je de overtuiging hebt dat 't uit is! Maar de schroef werkte door en 't deinen begon opnieuw en 't beuken van de golven. Van morgen was 't weêr iets kalmer en de wind gedraaid, maar noordelijk zoodat we den wind niet meer van voren hebben maar op zij. Daarmeê is weer 'n
[1:2]
heel nieuwe periode begonnen want nu is ook de deining over de lengte as van de boot, zoodat we nu wat ze noemen ‘rollen’.
Aan tafel (we eten in vierkanten bakken onder 't tafellaken, zoodat ieder 'n langwerpig vierkant voor zich heeft waarin, bord, mes en vork - de glazen en flesschen staan in beugels) aan tafel zeilt de waterkaraf en 't zuurstel, mosterd en zout vaatjes, heen en weer, dàn naar je toe, dàn van je af. Als je stoel niet onbewegelijk vastgeschroefd was aan den vloer, zou je achter over slaan en de stewards die tafel dienen (er zijn er 300 aan boord) loopen of ze den wind in den rug hadden, òf, nauwelijks tegen den wind
[1:3]
op kunnen, dat hangt natuurlijk af van de helling van den vloer. En van avond toen we zaten te schaken in den smoking room, gingen één oogenblik alle stukken van 't bord! De wind is n.l. weer aangewakkerd, tegen den avond - en nu stormt 't er weer lustig op los. Van ochtend was 't, voor 't eerst, zooveel kalmer, dat de dames aan dek zijn geweest en M. permissie had van Mrs. Matkin om een klein meisje, Anita, aan te kleeden en boven te brengen. Die kinderen hadden den cabin nog niet verlaten en nu van avond zijn we al 'n week aan boord! Dat kleine meisje, 'n snoes van 'n kindje, heeft met den lunch, aan tafel gezeten tusschen M. en Mrs. Heinze en ik heb 'n doosje voor haar gemaakt van 'n appel. Van middag heeft Mr. Enthoven piano gespeeld en den social Hall, waar 'n vleugel staat. Hij speelde allerlei vreeselijk moeielijke dingen van Chopin, Schumann, Mendelsohn etc. Meest bekende études en impromptu's en ‘du meine Seele’ enz., met een geweldige vaardigheid en bravoure - niet mooi. Van daag hebben we 223 gemaakt, dus weer 'n beetje beter, maar hij kan met die storm maar met halve kracht gaan, anders zou er niets van terecht komen. Morgen, als we de banken door zijn, krijgen we koû en waarschijnlijk kalmer weer. Dat zal heerlijk zijn! Ik heb erge last van mijn doofheid, meer dan 'k dacht, 1o door al 't lawaai van de boot en den storm en 2o door 't engelsch dat 'k niet kan volgen, tenzij 'k m'n hand aan 't oor houd en dat is zoo vermoeiend! Dat geef 'k op!
Auteursrechtvrij